Καλαμάτα 24/7/2019

Πανοσιολογιότατε,

Κύριε Δήμαρχε,

Κύριοι Πρόεδροι,

Κυρίες και Κύριοι,

– Σας ευχαριστώ πολύ όλους, για την εδώ ιδιαίτερα τιμητική παρουσία σας.

– Σας ευχαριστώ, Κύριε Δήμαρχε, όπως και τους εκλεκτούς συνεργάτες Σας, για την άριστη, συγκινητική και πολύ τιμητική για μένα σημερινή εκδήλωσή σας.

– Ευχαριστώ ιδιαίτερα τα μέλη της αρμόδιας Επιστημονικής Επιτροπής, που επέλεξε το βιβλίο μου για βράβευση για το έτος 2018.

– Ευχαριστώ και την κ. Φωτέα και τον αείμνηστο και διακεκριμένο σύζυγό της, εμπνευστή της παρούσας διαδικασίας.

– Ευχαριστώ, επίσης, και τον ιστορικό Εκδοτικό Οίκο «Ι. Σιδέρης» και ειδικότερα του κ.Ανδρέα Σιδέρη, που με ιδιαίτερη χαρά και ενθουσιασμό ανέλαβε να εκδώσει το ήδη βραβευόμενο σήμερα βιβλίο μου.

– Σας παρακαλώ, όμως, Κυρίες και Κύριοι, να μου επιτρέψετε, να ευχαριστήσω ιδιαίτερα και με πολύ συγκίνηση τους συμπατριώτες μου  Ηπειρώτες και πολύ περισσότερο τους Βορειοηπειρώτες, οι οποίοι ζουν και διαπρέπουν εδώ στην όμορφη και ιστορική Μεσσηνία, και οι οποίοι με τιμούν ιδιαίτερα με την εδώ παρουσία τους.

————.————

2. Οφείλω, όμως, Κυρίες και Κύριοι, από την αρχή να Σας διευκρινίσω, ότι, με το βιβλίο μου αυτό, δεν φιλοδοξώ να θεωρούμαι ως συγγραφέας. Ούτε έγραψα το βιβλίο αυτό από συγγραφικό οίστρο ή από εθνική έμπνευση. Ούτε επίσης το βιβλίο μου αυτό είναι ιστορικό και ούτε επιθυμώ ν’ ασκήσω κριτική στα όσα έλαβαν χώρα μέχρι σήμερα, στο εθνικό μας αυτό θέμα.

Είμαι ένας μαχόμενος δικηγόρος και ένας ρομαντικός πολιτικός της προσφοράς και των έντιμων αγώνων. Είμαι, ακόμη, και ένας Έλληνας πατριώτης και πολύ περισσότερο ένας ταπεινός ηπειρώτης. Εμπνευσμένος από τα νάματα, τους αγώνες, τις θυσίες και την προσφορά των προγόνων μας Ηπειρωτών, και πολύ περισσότερο των Ηπειρωτών Μεγάλων Εθνικών Ευεργετών, πολλοί εκ των οποίων κατάγονται από τη Β. Ήπειρο (Ζάππας, Σίνας, Αρσάκης, Μπάγκας, Ζωγράφος και πολλοί άλλοι). Πρόκειται για τους ηπειρώτες μεγάλους μας εθνικούς ευεργέτες, που αφιέρωσαν τη ζωή και την περιουσία τους για την Ελλάδα μας και είναι φωτεινό παράδειγμα για όλους μας και ιδίως κατά την κρίσιμη αυτή περίοδο που περνά η πατρίδα μας και ο λαός μας.

———.———

3. Έγραψα, λοιπόν, το βιωματικό αυτό βιβλίο με τρεις βασικούς στόχους:

1) Για να καταγράψω την ιστορία της Β. Ηπείρου και τη μεγάλη αδικία το 1914, που αδίκως παραχωρήθηκε στην Αλβανία.

2) Για να καταγράψω, επίσης, τους αγώνες, τις θυσίες και την τυραννία των Βορειοηπειρωτών επί του καθεστώτος, για 45 χρόνια, του Ενβέρ Χότζα.

3) Για να προτείνω ποια, κατά τη γνώμη μου, είναι η λύση του Βορειοηπειρωτικού Ζητήματος και ποιοι πρέπει να είναι στο εξής οι στόχοι της μητέρας Πατρίδας.

4) Ειδικότερα, το βιβλίο μου αυτό αναφέρεται κατά τη χρονική περίοδο 1984 – 2017, κατά την οποία έλαβαν χώρα συνταρακτικά γεγονότα.

1. – Θάνατος Ενβέρ Χότζα (1985)
2. – Πτώση του Κομμουνιστικού Καθεστώτος στην Αλβανία
3. – Η δίκη των 5 στελεχών της Ομόνοιας το 1994.
4. – Η κρίση των Παρατραπεζών το 1997.

Και τα κάνω αυτά, με το στοιχείο της αυθεντικότητας και της ιδίας γνώσης, της χρονικής απόστασης και από θέσεις ευθύνης και ειδικότερα:

– Διότι γεννήθηκα και μεγάλωσα σ’ ένα χωριό δίπλα στα σύνορα της πατρίδας μας με τη Β. Ήπειρο, όπου καθημερινά μιλούσαν οι μεγαλύτεροι για τα βάσανα, τις στερήσεις και την τυραννία των Βορειοηπειρωτών, επί καθεστώτος Ενβέρ Χότζα.

– Διότι, ακόμη, σπούδασα στο Γυμνάσιο της επιμεθόριας και ιστορικής Πωγωνιανής.

– Διότι, ως έφεδρος Ανθυπολοχαγός υπηρέτησα στα σύνορα και στα στρατιωτικά φυλάκια της Κόνιτσας και του Πωγωνίου, και εκεί δεχόμουνα τότε συνεχώς φυγάδες Βορειοηπειρώτες, που αψηφούσαν τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα του Χότζα, προκειμένου να έλθουν στη μητέρα πατρίδα και στην ελεύθερη και δημοκρατική Ελλάδα.

– Διότι, μετά υπήρξα τακτικός συνεργάτης του αοίδιμου Μητροπολίτη Σεβαστιανού, με το τεράστιο θρησκευτικό, πνευματικό και εθνικό έργο και ιδίως για τους Βορειοηπειρώτες.

– Διότι, ως μέλος των Ελληνικών Κυβερνήσεων κατά τα έτη 1989 – 1990, όταν κατέρρεαν τα κομμουνιστικά καθεστώτα στα Βαλκάνια και έπεφταν τα σύνορα, όπως και στην Αλβανία, τότε που έζησα από πολύ κοντά και από θέσεις ευθύνης τα τεράστια προβλήματα των Βορειοηπειρωτών και ιδίως το κύμα  φυγής τους προς την Ελλάδα από την επί 45 χρόνια τυραννία τους στην Αλβανία.

– Διότι, ως ηπειρώτης βουλευτής και ειδικότερα ως Πρόεδρος, επί πολλά χρόνια, της Επιτροπής Ελληνοαλβανικής Φιλίας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, αγωνίστηκα με όλες μου τις δυνάμεις για την εδραίωση της φιλίας μεταξύ των δύο κρατών και για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αδελφών μας Βορειοηπειρωτών στην Αλβανία.

Όλα αυτά, και πολλά άλλα, μου δημιούργησαν την υποχρέωση, να γράψω το βιβλίο αυτό, το οποίο άρχισα από 10ετίας και το αφιερώνω στους αγώνες, στις θυσίες, στις στερήσεις, στα δάκρυα επί πολλά χρόνια και στα δίκαια των αδελφών μας Βορειοηπειρωτών.

————.————-

 

4. Πολύ συνοπτικά, θα πρέπει ν’ αναφερθώ, όπως συνηθίζεται, και στο περιεχόμενο του βιβλίου μου, και συγκριμένα:

α) Αρχικά αναφέρομαι στην ιστορία και στη μεγάλη προσφορά στο έθνος μας της Ηπείρου και της Β. Ηπείρου, μέχρι το έτος 2013.

Θεώρησα μεγάλη υποχρέωσή μου ν’ αναφερθώ ειδικότερα, τόσο στο μεγάλο στρατηλάτη βασιλιά των Ηπειρωτών, Πύρρο  (319 – 272 π.Χρ.), ο οποίος υπήρξε ο συνεχιστής προς τη Δύση του μεγάλου έργου του εξαδέλφου του Μ. Αλεξάνδρου, όσο και στο Γεώργιο Καστριώτη (Σκεντέρμπεη), ήρωα στα Βαλκάνια κατά των Τούρκων (1405 – 1468), και αποδεικνύω με αδιάσειστα στοιχεία, ότι ο μεγάλος αυτός πολέμαρχος των Βαλκανίων ήταν ηπειρωτικής καταγωγής, κάτι το οποίο αποδέχεται και ο ίδιος με γραπτά κείμενά του.

β) Ακολούθως αναφέρομαι στη δημιουργία του Αλβανικού Κράτους (1913) και στη, δυστυχώς, παραχώρηση από τις τότε Μεγάλες Δυνάμεις, της Βορείου Ηπείρου στην Αλβανία (1914).

γ) Θεώρησα υποχρέωσή μου ν’ αναφερθώ ειδικότερα στην τραγική κατάσταση και στα βάσανα των Βορειο-ηπειρωτών κατά τη 45χρονη τυραννία του Ενβέρ Χότζα και στους αγώνες εδώ στην Ελλάδα πολλών Ελλήνων, με πρωταγωνιστή τον Μητροπολίτη Σεβαστιανό, για το σεβασμό και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αδελφών μας Βορειοηπειρωτών στην Αλβανία.

δ) Η ειδικότερη αναφορά μου σε μία θυελλώδη συνεδρίαση του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (1988), του οποίου ήμουνα τότε εκλεγμένο μέλος και που ζήτησα να μεταβεί στη Β. Ήπειρο και στην Αλβανία γενικότερα, μία επιτροπή δικηγόρων για να διαπιστώσει την έκταση και το μέγεθος των παραβιαζόμενων εκεί ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών, αποδίδει το πολύ δυσμενές κλίμα που επικρατούσε τότε, εδώ στην Ελλάδα για την Ελληνική Εθνική Μειονότητα στην Αλβανία.

ε) Υποχρέωσή μου θεώρησα, ότι θα έπρεπε ν’ αναφερθώ ειδικότερα στη γνωστή δίκη των 5 στελεχών της Ομόνοιας το έτος 1994 στα Τίρανα, της οποίας είχα αναλάβει, ως βουλευτής και ως νομικός, τόσο από πλευράς του κόμματός μου, όσο και του Ελληνικού Κοινοβουλίου, την πολιτική και ποινική ευθύνη.

στ) Η οικονομική κρίση στην Αλβανία το έτος 1997 με τις γνωστές Παρατράπεζες, έπαιξε δυσμενέστατο ρόλο, τόσο στους Βορειοηπειρώτες, όσο και στις ελληνικές επιχειρήσεις, που άρχισαν τότε να λειτουργούν στην Αλβανία και ιδίως στη Β. ΄Ήπειρο, και θεώρησα υποχρέωση μου να συμπεριλάβω και την κρίση αυτή στο βιβλίο μου.

ζ) Έκρινα σκόπιμο, και πολύ χρήσιμο, ν’ ασχοληθώ με τρία ακόμη θέματα, απολύτως σχετικά και συναφή με το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα και αυτά είναι:

Ι. Το «Αλβανοτσάμικο», το οποίο για τη χώρα μας είναι παντελώς ανύπαρκτο και δικαστικά λελυμένο, αλλά που, δυστυχώς, δημιουργεί τεράστια προβλήματα, τόσο στη χώρα μας, με όσα παντελώς αβάσιμα λέγονται και ακούγονται, όσο και στον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό.

ΙΙ. Θα τολμήσω να σημειώσω, ότι ένας από τους λόγους, που με υποχρέωσε να γράψω το βιβλίο αυτό ήταν και είναι και ο ανυπόστατος και προκλητικός ισχυρισμός των Αλβανών, ότι δήθεν στη χώρα μας υπάρχει μεγάλη αλβανική μειονότητα, κάτι που είναι παντελώς αβάσιμο και ανυπόστατο. Το υποστηρίζω αυτό, διότι οι Αλβανοί, απαραδέκτως και ανιστόρητα, χαρακτηρίζουν του εδώ Έλληνες Αρβανίτες ως δήθεν Αλβανούς. Θεώρησα, λοιπόν, εθνική μου υποχρέωση, να ερευνήσω το θέμα και να αποδείξω, με σοβαρά στοιχεία, το αυτονόητο, ότι δηλ. είναι άλλο πράγμα οι Αλβανοί και άλλο πράγμα οι Αρβανίτες, οι οποίοι είναι από τους καλύτερους Έλληνες με την τεράστια εθνική προσφορά τους και τους πολλούς αγώνες, για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της πατρίδας μας.

ΙΙΙ. Ο Νεοοθωμανισμός της Τουρκίας στα Βαλκάνια, ιδίως τα τελευταία χρόνια, που ασφαλώς ασκεί μεγάλη επιρροή και στο Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό στην Αλβανία, είναι ένα τεράστιο θέμα και για τη χώρα μας και ήταν αδύνατο να μη το διαλάβω στο βιβλίο μου αυτό και να μην κρούσω τον κώδωνα του κινδύνου.

η) Τέλος, στο βιβλίο αυτό ο αναγνώστης θα διαβάσει, ίσως για πρώτη φορά, τα εξής ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και πολύ σοβαρά κείμενα, απολύτως σχετικά και με το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα:

1. Τα πρακτικά της υπ΄ αριθμ. 344/1946 πρώτης απόφασης του Ειδικού Δικαστηρίου Ιωαννίνων (μία από τις πολλές δίκες στη συνέχεια), με την οποία καταδικάστηκαν ως εγκληματίες πολέμου πολλές χιλιάδες «Αλβανοτσάμηδες», επειδή συνεργάστηκαν με τους κατακτητές Γερμανούς και Ιταλούς και να τελέσουν πολλά εγκλήματα, κατά την περίοδο της Κατοχής κατά των Θεσπρωτών και στους περισσότερους επεβλήθη η θανατική ποινή, αλλά δεν εκτελέστηκε καμία, διότι όλοι οι κατάδικοι έφυγαν, προ της δίκης, στην Αλβανία, ενώ οι περιουσίες τους δημεύτηκαν στη Θεσπρωτία.

2.Το υπόμνημα με τις θέσεις της Κυβέρνησης Ελ. Βενιζέλου για τη Β. Ήπειρο στο συνέδριο Ειρήνης των Παρισίων του Οκτωβρίου του 1918.

3. Η συγκλονιστική από 27 Αυγούστου 1994 χειρόγραφη διαθήκη του αοίδιμου Μητροπολίτη Σεβαστιανού, με την οποία αποχαιρετά τους Βορειοηπειρώτες, λόγω του επικείμενου θανάτου του, και τους παρακαλεί και τους παροτρύνει, να μείνουν στο τόπο τους και ενωμένοι ν΄ αγωνίζονται για τα δίκαιά τους.

————–.————-

 

5. Έχω επίγνωση, Κυρίες και Κύριοι, ότι βρίσκομαι στην ιστορική Καλαμάτα, την πατρίδα του πρώην Πρωθυπουργού της χώρας μας Αντώνη Σαμαρά. Πολλοί Έλληνες, προφανώς λόγω εσφαλμένης ενημέρωσης ή και από κομματική σκοπιμότητα, αποδίδουν την ευθύνη, ότι δήθεν ο τότε υπουργός των Εξωτερικών της Ελλάδος Αντώνης Σαμαράς και η Κυβέρνηση Κων/νου Μητσοτάκη «άνοιξαν τα σύνορα και έφεραν στη χώρα μας όλους τους εγκληματίες της Αλβανίας».

Εδώ στην Καλαμάτα, έχω υποχρέωση, να τονίσω αυτά που διαλαμβάνω στο βιβλίο μου για το θέμα αυτό, και έχω και ιδία αντίληψη, και ειδικότερα, ότι αυτό είναι μέγα ψεύδος, για τους εξής συγκεκριμένους λόγους:

Ι. Όταν το 1990 ο Αντ. Σαμαράς, ως Υπουργός των Εξωτερικών της χώρας μας στην Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα (και εγώ τότε ήμουνα υπουργός της Κυβέρνησης αυτής) και μετά στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη, πήγε στη Β. Ήπειρο, δεν απευθύνθηκε στους Αλβανούς, αλλά, όπως είχε υποχρέωση, στους αδελφούς μας Βορειοηπειρώτες, που ήταν και είναι το καλύτερο και μεγαλύτερο κομμάτι του Ελληνισμού της διασποράς, που δυστυχώς, τόσο άδικα, βρίσκεται εκτός του ελλαδικού χώρου. Και δεν πήγε εκεί για να τους πει να εγκαταλείψουν τη γενέτειρά τους, τη Β. Ήπειρο, αλλά τουναντίον, για να μείνουν στις πατρογονικές τους εστίες και ότι εκεί θα τους βοηθήσει η μητέρα Πατρίδα.

ΙΙ. Τα σύνορα από την πλευρά της χώρας μας δεν άνοιξαν τότε, όπως εσφαλμένα ισχυρίζονται μερικοί, διότι δεν υπήρχαν ποτέ κλεισμένα σύνορα για την Ελλάδα. Τα σύνορα έπεσαν και άνοιξαν από την πλευρά της Αλβανίας, διότι από εκεί υπήρχαν, πράγματι, κλειστά σύνορα και ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα.

ΙΙΙ. Τέλος, ήταν τέτοια η φλόγα, τόσο των Βορειοηπειρωτών για τη μητέρα Πατρίδα, όσο και των Αλβανών για ελευθερία και εργασία, που, κατά την περίοδο εκείνη, δεν τους κρατούσε καμία δύναμη, να μείνουν στην Αλβανία και στη Β. Ήπειρο.

Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια και θεώρησα, ως μέλος των τότε Κυβερνήσεων και ως απόλυτος γνώστης του όλου θέματος, ν’ αποκαταστήσω την αλήθεια για την ίδια τη χώρα μας και αυτό κάνω με το βιβλίο μου και με τη σημερινή τοποθέτησή μου στην Καλαμάτα, ως προς το θέμα αυτό. Αισθάνθηκα υποχρέωσή μου, να κάνω με το βιβλίο μου και με την παρούσα τοποθέτησή μου την παραπάνω διευκρίνιση, διότι θεώρησα απαράδεκτο να εξισούνται οι Βορειοηπειρώτες με τους Αλβανούς και να χρησιμοποιούνται τόσο αβάσιμα και ανυπόστατα στοιχεία.

———-.———–

 

6. Η υπευθυνότητά μου, ιδίως ως ηπειρώτης και ως πολιτικός, μου επιβάλει να προτείνω και λύση και στόχους της πατρίδας μας για το Βορειοηπειρωτικό Ζ ήτημα και αυτό κάνω με το βιβλίο μου και θα το επαναλάβω και σήμερα.

Όπως έχουν τα πράγματα σήμερα στα εύφλεκτα Βαλκάνια μία είναι η ρεαλιστική και εφικτή λύση για τη Β. Ήπειρο. Είναι η ένταξη της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να γίνουν οι Βορειοηπειρώτες Ευρωπαίοι πολίτες στο γενέθλιο τόπο τους, υπό τη βασική πάντοτε προϋπόθεση, ότι δεν θα παραιτηθούμε ποτέ από τα διεθνώς κατοχυρωμένα δικαιώματα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στη Β. Ήπειρο και στην Αλβανία γενικότερα. Πρόκειται για ένα τμήμα του ελληνικού λαού, που η μοίρα και η ακατανόητη απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων το 1914, τους έταξε να είναι φύλακες στις βόρειες εσχατιές του Ελληνισμού, αλλά εκτός του ελλαδικού χώρου, και επιμένουν εκεί και παραμένουν και αγωνίζονται για τα δίκαιά τους, ως πραγματικοί Έλληνες, αλλά πολλές φορές ξεχασμένοι.

Οι Βορειοηπειρώτες, Κυρίες και Κύριοι, σήμερα και πάντοτε κουβαλάνε πολλές αρετές, αρχές, αξίες και κληρονομιά προγονική. Η κληρονομιά τους αυτή είναι τα θεμέλιά τους, που πυργώθηκαν μέσα σε συμπληγάδες από ατυχίες και σκοπιμότητες και όμως επιβιώνουν, και αγωνίζονται ως Έλληνες, και κρατούν δυνατό και ψηλά τον συνδετικό του ιστό με τη μητέρα Πατρίδα.

Τα Βαλκάνια και η περιοχή μας δεν αντέχουν άλλους πολέμους, άλλες εντάσεις και άλλες αποσχισματικές κινήσεις και ούτε αλλαγές συνόρων. Η μόνη λύση είναι η ειρηνική συνύπαρξη όλων των Βαλκανικών λαών. Η συνεργασία μεταξύ τους, ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των μειονοτήτων και η ένταξη όλων των χωρών, όπως και της Αλβανίας, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με τις γνωστές αρχές και αξίες της.

Αυτή είναι η πρότασή μου για τη σημερινή Β. Ήπειρο και αυτή τη λύση προτείνω με το βιβλίο μου.

7. Σας ευχαριστώ πολύ για την υπομονή σας. Σας ευχαριστώ και πάλι πολύ για την ύψιστη τιμή, τόσο για την απόφαση της αρμόδιας Επιστημονικής Επιτροπής για τη βράβευση του βιβλίου μου, όσο και για τη σημερνή σεμνή εκδήλωση, αλλά με πολύ πατριωτικό περιεχόμενο.

Όλα αυτά μου δίνουν δύναμη και μου επιβάλλουν την εθνική και πατριωτική υποχρέωση, να συνεχίσω τον αγώνα μου για τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό.

Θα είμαι δε ιδιαίτερα ευτυχής, εάν το βιβλίο μου αυτό συμβάλλει, έστω και κατ’ ελάχιστο, την αφύπνιση των αρμοδίων και του ελληνικού λαού για περισσότερη στήριξη του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, είτε βρίσκεται εδώ στη μητέρα Πατρίδα, είτε στη γενέθλια γη τους,  στη Β. Ήπειρο.

Σας ευχαριστώ πολύ από τα βάθη της καρδιάς μου.