Το πρόσφατο βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, για αποφυλάκιση του Γιώργου Ρουπακιά, κατηγορουμένου για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, συγκλόνισε, εκνεύρισε και προκάλεσε την ελληνική κοινωνία. Πέρασαν, όμως, δέκα περίπου ημέρες από την έκδοση του σχετικού βουλεύματος και τις εν θερμώ αντιδράσεις, και τώρα, ψύχραιμα και με νηφαλιότητα, επιθυμώ να διατυπώσω και τις δικές μου νομικές σκέψεις, τόσο για ένα ιδιαίτερα σοβαρό θέμα, όπως είναι η διαδικασία της αποφυλάκισης Ρουπακιά, όσο και για τα πολλά και οξύτατα προβλήματα της Δικαιοσύνης.

Καταρχάς, θα πρέπει να διευκρινισθεί, ότι σύμφωνα με τα άρθρα 6 §4 του Συντάγματος και 287 Κ.Π.Δ., η προσωρινή κράτηση δεν μπορεί, σε καμιά περίπτωση, να υπερβαίνει τους 18 μήνες και αυτό σε εντελώς εξαιρετικές περιστάσεις. Στην περίπτωση Ρουπακιά, η προσωρινή κράτηση πλησιάζει ήδη τους 30 μήνες και γι΄ αυτό κρατείται ακόμη, διότι έχουν εκδοθεί δύο εντάλματα και συγκεκριμένα, το ένα είναι για την ανθρωποκτονία από πρόθεση (μέχρι 18 μήνες) και το άλλο για την εγκληματική οργάνωση (μέχρι 12 μήνες), αν και η έκδοση των δύο αυτών ενταλμάτων κατά του αυτού προσώπου και για την ίδια υπόθεση παρουσιάζει κάποια νομικά προβλήματα (άρθρ. 288 §2 ΚΠΔ).

            Για την υποχρεωτική αποφυλάκιση του Ρουπακιά, λόγω συμπλήρωσης του ανώτατου ορίου προσωρινής κράτησης, διατυπώθηκαν, από υπεύθυνα και αρμόδια πρόσωπα διάφορες απόψεις, ακόμη και κατηγορίες, με βασικούς εγκαλούμενους τους δικηγόρους και πολύ περισσότερο τους Δικηγορικούς Συλλόγους Αθηνών και Πειραιώς, διότι δεν χορήγησαν σχετικές άδειες στους συνηγόρους (Πολιτικής Αγωγής και Υπεράσπισης), προκειμένου να παραστούν στη δίκη της «Χρυσής Αυγής» (όπως αποκαλείται).

            Η απάντηση στην κατηγορία αυτή είναι, ότι όσες άδειες και εάν έδιναν οι Δικηγορικοί Σύλλογοι, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να τελειώσει η δίκη αυτή πριν από τη συμπλήρωση του ανώτατου ορίου της προσωρινής κράτησης Ρουπακιά και ακόμη, δεν πρέπει να παραγνωρίζεται, ότι οι δικηγόροι κατά την περίοδο αυτή ασκούν ένα συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα, που είναι η αποχή (άρθρ. 23 Σ) και, μάλιστα, για ένα καίριο και ιδιαίτερα κρίσιμο θέμα, όπως είναι το Ασφαλιστικό.

            Ούτε, επίσης, είναι δυνατόν να εγκαλείται από μερικούς το Δικαστήριο, που δικάζει την υπόθεση και η Πρόεδρός του, γιατί δήθεν καθυστέρησε, όταν αυτό λειτουργεί κατ΄ άριστο τρόπο και η Πρόεδρός του είναι από κάθε πλευρά άψογη και διακρίνεται για την υπευθυνότητα και για το σεβασμό των δικαιωμάτων όλων των παραγόντων της δίκης.

            Αλλού, λοιπόν, πρέπει ν΄ αναζητηθούν και ν΄ αποδοθούν οι ευθύνες για την απαράδεκτη και προκλητική αποφυλάκιση Ρουπακιά και όχι, εύκολα και απλουστευτικά, στους δικηγόρους, στους Δικηγορικούς Συλλόγους και στο Δικαστήριο. Και πράγματι, οι ευθύνες αυτές πρέπει ν΄ αποδοθούν:

1. Καταρχάς, στα πολλά προβλήματα δυσλειτουργίας και καθυστερήσεων εκδίκασης των υποθέσεων, που αντιμετωπίζει σήμερα γενικώς η Δικαιοσύνη. Όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, τα προβλήματα είναι τεράστια και, δυστυχώς, εάν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα θα επιδεινωθούν. Η Ελληνική Δικαιοσύνη βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης και παρόμοιες αποφυλακίσεις συμβαίνουν πολύ τακτικά και θα συμβούν τακτικότερα στο μέλλον.

2. Υπάρχει, όμως, ειδικά για την υπόθεση Φύσσα και μία μεγαλύτερη ευθύνη και αυτή, ασφαλώς, είναι και η σοβαρότερη. Υπάρχει, λοιπόν, τεράστια ευθύνη, διότι σε μία ποινική υπόθεση, καθαρής ομολογουμένης ανθρωποκτονίας από πρόθεση, η οποία δεν θα διαρκούσε μόνη της περισσότερο από 7-10 συνεδριάσεις, προστέθηκαν άλλες 27 ιδιαίτερα πολύπλοκες υποθέσεις (κατά το πλείστον μάλιστα αβάσιμες), με αποτέλεσμα η διάρκεια της συνολικής δίκης να μη μπορεί σε καμιά περίπτωση να τελειώσει μέσα στο χρόνο της επιτρεπόμενης διάρκειας της προσωρινής κράτησης.

Αρκεί να ληφθεί υπόψη, ότι, ενώ για την πράξη της ανθρωποκτονίας από πρόθεση θα ήταν ένας κατηγορούμενος (ο Ρουπακιάς) ίσως και μερικοί συμμέτοχοι, τώρα οι κατηγορούμενοι είναι 69 και για τελείως διαφορετικές και άσχετες μεταξύ τους πράξεις. Επίσης, οι μάρτυρες του κατηγορητηρίου είναι 134 και άλλοι 100 και πλέον οι προταθέντες μάρτυρες υπεράσπισης, ήτοι σύνολο 234 και πλέον. Συμμετέχουν 100 και πλέον Συνήγοροι (30 Πολ. Αγωγή και 70 υπεράσπιση). Θα πρέπει δε να ληφθεί υπόψη, ότι, λόγω προβλήματος αιθουσών, το Δικαστήριο δεν συνεδριάζει πάνω από 2-3 ημέρες εβδομαδιαίως. Γι΄ αυτό, ενώ το Δικαστήριο έχει αρχίσει να συνεδριάζει από τον Απρίλιο του 2015, όμως, μέχρι σήμερα έχουν γίνει μόνο 40 συνεδριάσεις και εξετάστηκε και ο 14^ος μάρτυρας (επί συνόλου 234).

Έτσι, αντιλαμβάνεται κανείς, ότι το Δικαστήριο αυτό δεν είναι δυνατόν να τελειώσει πριν από δύο και πλέον χρόνια, ήτοι συνολικά θα έχει διάρκεια πέραν των τριών ετών.

Από τα παραπάνω, γίνεται σαφές, ότι ήταν παντελώς αδύνατο να τελειώσει το Δικαστήριο αυτό και να εκδοθεί απόφαση πριν από τη λήξη του ανώτατου ορίου προσωρινής κράτησης του Ρουπακιά, και, επομένως, σε κάθε περίπτωση, η αποφυλάκιση του ήταν δεδομένη.

            Επομένως, οι ευθύνες είναι τεράστιες από τη μία πλευρά σ΄ εκείνους τους αρμόδιους, που διαχρονικά δεν παίρνουν άμεσα μέτρα για να βγει η Δικαιοσύνη από το τέλμα και το αδιέξοδο και από την άλλη, σ΄ εκείνους που ένωσαν τις παραπάνω 27 υποθέσεις με αυτή του Ρουπακιά και έτσι να διεξάγεται σήμερα ανεπιτρέπτως μία ιδιαίτερα μεγάλη δίκη, με τις αυτονόητες συνέπειες, όπως είναι και η αποφυλάκιση Ρουπακιά.

Αντώνιος Γρ. Φούσας