Με πρωτοβουλία της «ΚΙΝΗΣΗΣ ΤΩΝ 100», της οποίας ο πρώην Υπουργός κ. Αντ. Φούσας είναι από τα ιδρυτικά της μέλη, οργάνωσε στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής στην Αθήνα ειδική εκδήλωση, αφενός μεν για την παρουσίαση του βιβλίου του κ.Γ. Σούρλα «ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ», αφετέρου δε για την αναθεώρηση του Συντάγματος.

Ομιλητές ήταν οι εξής:

1. Κωνσταντίνος Χρυσόγονος, Ευρωβουλευτής ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., Καθηγητής Νομικής Σχολής Α.Π.Θ.
2. Νικόλαος Δένδιας, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος Ν.Δ., πρώην Υπουργός.
3. Ανδρέας Λοβέρδος, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ, πρώην Υπουργός.
4. Αντώνιος Φούσας, Δικηγόρος Αθηνών, πρώην Υπουργός και Βουλευτής.

Την εκδήλωση εκ μέρους της «ΚΙΝΗΣΗΣ ΤΩΝ 100» προλόγισε ο πρώην Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. Νικ. Κατσαρός, ενώ το συντονισμό έκανε ο γνωστός δημοσιογράφος κ. Κώστας Χαρδαβέλλας.

Η συμμετοχή του κόσμου ήταν ιδιαίτερα μεγάλη και μεταξύ των παρευρεθέντων ήταν: Ο πρώην Πρωθυπουργός Ιωάννης Γρίβας, οι πρώην Πρόεδροι της Βουλής, Απ. Κακλαμάνης, Άννα Ψαρούδα – Μπενάκη και Δημ. Σιούφας, ο Υπουργός Εσωτερικών Παναγιώτης Κουρουμπλής, πολλοί πρώην Υπουργοί και Βουλευτές, ο Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας κ. Νικ. Σακελλαρίου και άλλοι δικαστές, όπως και άλλες προσωπικότητες.

Συγχαρητήριο μήνυμα έστειλε ο Πρόεδρος της Ν.Δ. κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, στο οποίο, μεταξύ άλλων, τόνισε, ότι θα πάρει άμεσες πρωτοβουλίες για την κίνηση της διαδικασίας αναθεώρησης του Συντάγματος.

    Στην ομιλία του ο κ.Φούσας, ο οποίος ήταν ειδικά επιφορτισμένος από την «ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ 100» για να μιλήσει για την αναθεώρηση του Συντάγματος, μεταξύ των άλλων, τόνισε και τα εξής:

«Είναι επιτακτική ανάγκη να κινηθεί αμέσως η διαδικασία για την Αναθεώρηση του Συντάγματος, ώστε η παρούσα Βουλή να είναι η Προτείνουσα (Προαναθεωρητική) και η επόμενη (Αναθεωρητική).

            Μεταξύ των διατάξεων δε που πρέπει ν΄ αναθεωρηθούν είναι:

1. Το άρθρ. 16 Σ για την ίδρυση και στη χώρα μας μη κρατικών και μη κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων.
2. Το άρθρ. 29 Σ για την πλήρη διαφάνεια των οικονομικών των κομμάτων και των πολιτικών.
3. Τα άρθρ. 30 και 32 Σ για περισσότερες αρμοδιότητες και τον τρόπο εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας.
4. Το άρθρ. 41 §2 Σ για τη μη διάλυση πρόωρα της Βουλής και την προσφυγή στις κάλπες για δήθεν εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας..
5. Το άρθρ. 57 Σ για τη μείωση του αριθμού των βουλευτών.
6. Το άρθρ. 62 Σ για την ασυλία των βουλευτών, η οποία θα πρέπει να ισχύει μόνο για αδικήματα που έχουν σχέση με το βουλευτικό τους λειτούργημα..
7. Τα άρθρ. 81-83 Σ για τη καθιέρωση του ασυμβίβαστου μεταξύ της ιδιότητος του Βουλευτή και του Υπουργού και για την εφαρμογή της διάκρισης των εξουσιών.
8. Το άρθρ. 86 Σ για την ποινική ευθύνη των Υπουργών και για την κατάργηση της προκλητικής μειωμένης παραγραφής των αδικημάτων τους και να ισχύει η ίδια παραγραφή με τους άλλους πολίτες.
9. Το άρθρ. 90 Σ για τον τρόπο επιλογής των ηγεσιών των Ανωτάτων Δικαστηρίων και για τα προβλήματα της Δικαιοσύνης, η οποία σήμερα βρίσκεται σε πλήρη αποτελμάτωση.
10. Το άρθρ. 100 Σ για την ίδρυση και στη χώρα μας Συνταγματικού Δικαστηρίου».

Την εκδήλωση έκλεισε με την ομιλία του ο πρώην Υπουργός κ. Γ. Σούρλας, ο οποίος ευχαρίστησε τους ομιλητές και τους παρισταμένους και τόνισε και αυτός την ανάγκη για νέα αναθεώρηση του Συντάγματος και για ένα νέο σύγχρονο πολιτικό σύστημα στη χώρα μας.

———–.————

Ολόκληρη η ομιλία του κ.Φούσα έχει ως εξής:

 

ΕΙΣΗΓΗΣΗ

Για την αναθεώρηση του Συντάγματος, με την ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου του Γιώργου Σούρλα

με τον τίτλο «ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ».

————.————-

Κυρίες και Κύριοι,

1. Το βιβλίο του Γιώργου Σούρλα, μας έδωσε την ευκαιρία, ως «ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ 100», να πάρουμε την πρωτοβουλία, για την οργάνωση της σημερινής εκδήλωσης και, μάλιστα, στην ιστορική αίθουσα της Παλαιάς Βουλής, που έχει και ιδιαίτερη συμβολική σημασία.

Πράγματι, το βιβλίο αυτό αναδεικνύει το μέγιστο και οξύτατο πρόβλημα του σημερινού Πολιτικού Συστήματος της χώρας μας, καταγράφει τις παθογένειες και προτείνονται συγκεκριμένες λύσεις.

Θα πρέπει, όμως, να σας κάνω από την αρχή μια προσωπική διευκρίνιση. «Η κίνησή μας δεν έχει κανένα άλλο σκοπό, παρά μόνο, στο να κάνουμε συγκεκριμένες προτάσεις για τη βελτίωση και αναβάθμιση του πολιτικού συστήματος στη χώρα μας και για την πρόσκληση προσωπικοτήτων για προσφορά». Αυτό δε διότι πιστεύουμε ότι το σημερινό και από ετών προβληματικό πολιτικό σύστημα, είναι σε μεγάλο βαθμό η αιτία των δεινών της πατρίδας μας και του λαού μας.

———–.————

2. Το σημερινό πρόβλημα, Κυρίες και Κύριοι, της χώρας, δεν είναι μόνο οικονομικό. Είναι και πολιτικό και ιδίως είναι και θεσμικό.

Η Ελληνική Κοινωνία αξιώνει βαθιές και ρηξικέλευθες τομές στη Δημόσια Διοίκηση και στο σημερινό Πολιτικό Σύστημα, ενώ έχει πλήρως ωριμάσει η ιδέα και οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες επιβάλλουν την άμεση Αναθεώρηση του ισχύοντος Συντάγματος. Η χώρα έχει ανάγκη από ένα νέο πολιτικό σύστημα, που να υπηρετεί τις σύγχρονες και ευρωπαϊκές αρχές της δημοκρατικής και της κοινωνικής Δικαιοσύνης.

Μάλιστα, πρέπει να επισημάνω, ότι για τη νέα αυτή Αναθεώρηση, ως Χώρα, αργήσαμε και μάλιστα, αργήσαμε πολύ. Η τελευταία ουσιαστική αναθεώρηση έγινε το 2000/2001 και αυτή, δυστυχώς, ήταν άτολμη και όχι θαρραλέα, ενώ το 2007/2008, που είχε γίνει μία πολύ καλή προετοιμασία για την αναθεώρηση βασικών διατάξεων, τελικά, τη τελευταία στιγμή, με ευθύνη της τότε Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, περιορίστηκε σε δύο μόνο διατάξεις. Ήτοι του άρθρ. 57Σ, για την κατάργηση του επαγγελματικού ασυμβίβαστου των βουλευτών και του άρθρ. 106 Σ, για την ειδική στήριξη, εκ μέρους της Πολιτείας, των νησιωτικών και ορεινών περιοχών της χώρας μας.

Πρέπει δε να σημειώσω, ότι και κατά την περίοδο αυτή άργησε πολύ η έναρξη της διαδικασίας, για μία νέα τολμηρή αναθεώρηση, η οποία θα μπορούσε να είχε αρχίσει από το έτος 2013 και η τότε Βουλή να είναι η «Προτείνουσα», άλλως η «Προαναθεωρητική» και η παρούσα ή ακόμη και η αμέσως προηγούμενη (Ιανουάριο 2015 μέχρι το Σεπτέμβριο 2015) να είναι Αναθεωρητική.

Δυστυχώς, αυτό δεν έγινε, με ευθύνες πολλών, που δεν είναι η ώρα να τις επισημάνω. Νέα ολοκληρωμένη αναθεώρηση, κατόπιν αυτών, μπορούμε να έχουμε, το συντομότερο, το έτος 2019.

Είναι ευτύχημα και μία άριστη συγκυρία, το ότι μόλις πριν 2-3 ημέρες ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης εξήγγειλε την πρωτοβουλία του για μία πολύ σύντομη γενναία αναθεώρηση, που ν΄ αντιμετωπίζει, όπως είπε, τις παθογένειες του σημερινού πολιτικού συστήματος.

Ακριβώς σ΄ αυτό στοχεύουμε και αγωνιζόμαστε και εμείς και ως εκ τούτου είναι απολύτως επίκαιρη η σημερινή μας παρέμβαση.

————-.————–

3. Μελέτησα με ιδιαίτερη προσοχή το θέμα της αναγκαίας και επιβαλλόμενης νέας Αναθεώρησης του Συντάγματος, με βάση και την εμπειρία μου, διότι, ως νομικός και ως βουλευτής για πολλά χρόνια, συμμετείχα σε τρεις διαδικασίες στη Βουλή Αναθεώρησης του Συντάγματος και σε πολλές περιπτώσεις ως εισηγητής βασικών διατάξεων.

Κρίνω, έτσι, ότι έχω την ιδιαίτερη πολιτική και επιστημονική υποχρέωση, να συμβάλω και εγώ, ώστε να προχωρήσει άμεσα η διαδικασία Αναθεώρησης, και οπωσδήποτε η παρούσα Βουλή να είναι Προαναθεωρητική (Προτείνουσα) και η επόμενη, όποτε και εάν γίνουν εκλογές, Αναθεωρητική.

            Θα σας μιλήσω, έτσι, απολύτως απεξαρτημένος απ΄ οποιεσδήποτε κομματικές ή άλλες δεσμεύσεις και με γνώμονα, μόνο το συμφέρον της πατρίδας μας και του λαού μας.

———–.———-

4. Οι σπουδαιότερες, λοιπόν, διατάξεις του Συντάγματος, που πρέπει να αναθεωρηθούν είναι οι εξής (Κατά σειρά όπως αναφέρονται στο Σύνταγμα):

α) Άρθρ. 16 §7 & 8 Σ (Μη κρατικά και μη κερδοσκοπικά ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα)

– Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή του Συντάγματος, η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται μόνο από Ιδρύματα, που αποτελούν Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, με πλήρη, βέβαια, αυτοδιοίκηση. Δόθηκε δε η ερμηνεία, σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, ότι δεν μπορούν, να λειτουργούν στη χώρα μας ιδιωτικά πανεπιστήμια και ούτε ακόμη και μη κρατικά και μη κερδοσκοπικά.

    Σήμερα, όμως, οι συνθήκες επιβάλλουν, ν΄ αναθεωρηθεί η διάταξη αυτή και να επιτραπεί η λειτουργία, παράλληλα προς τα κρατικά, και μη κρατικών και μη κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων. Ασφαλώς, θα πρέπει να συζητηθεί και το θέμα των απολύτως  ιδιωτικών Πανεπιστημίων στη χώρα μας, κάτι στο οποίο, νομίζω, ότι νομοτελειακά αργότερα θα καταλήξουμε.

     Τα οφέλη για τη χώρα μας, από την ίδρυση, σε πρώτη φάση, μη κρατικών και μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων είναι πάρα πολλά (περιορισμός του αριθμού των φοιτητών που πηγαίνουν από τη χώρα μας στο Εξωτερικό και επίσης περιορισμός του εξαγόμενου συναλλάγματος, προσέλκυση πολλών φοιτητών στη χώρα μας από άλλες χώρες, άμιλλα και ανταγωνισμός μεταξύ των κρατικών και των μη κρατικών Πανεπιστημίων κ.λπ.).

Και βέβαια όλα αυτά υπό δύο βασικές προϋποθέσεις: α) Στήριξη από το Κράτος των δημόσιων Πανεπιστημίων και β) Αυστηρός έλεγχος των μη κρατικών και καθιέρωση της αξιοκρατίας.

———-.———-

β) Άρθρ. 29 Σ (Διαφάνεια πολιτικών κομμάτων και πολιτικών).

Μέγα ζήτημα ήταν πάντοτε και ιδίως είναι σήμερα, η συνταγματική κατοχύρωση της αρχής της διαφάνειας, τόσο των κομμάτων, όσο και των πολιτικών.

Για τον λόγο αυτό προτείνεται, να συμπληρωθεί στο άρθρ. 29 Σ σχετική διάταξη, βάσει της οποίας θα κατοχυρώνεται πλήρως η διαφάνεια των πολιτικών κομμάτων. Αυτό θα γίνεται με την τήρηση επίσημων λογιστικών βιβλίων και με τη δημοσίευση στο διαδίκτυο (διαύγεια) κάθε χρόνο των ισολογισμών και βεβαίως και δια του συνεχούς ελέγχου από το Ελεγκτικό Συνέδριο.

 Το ίδιο θα πρέπει να γίνεται και για τους υποψήφιους Βουλευτές και για τους εκλεγμένους.

 Για το θέμα αυτό, και για τον τρόπο λειτουργίας των κομμάτων και πολύ περισσότερο για τα πολύ μεγάλα και αδιαφανή χρέη τους, θα μπορούσαν ν΄ αναφερθούν πολλά, αλλά δεν το επιτρέπει ο χρόνος, και ασφαλώς αυτό δεν είναι θέμα μόνο του Συντάγματος.

———–.————

γ) Άρθρ. 30 και 32 Σ (Αρμοδιότητες και τρόπος εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας).

Ι. Όπως είναι γνωστό, με την Αναθεώρηση του έτους 1985 περιορίστηκαν απολύτως οι αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας, τόσο, μάλιστα, ώστε να θεωρείται «διακοσμητικός» ο ρόλος του Προέδρου, ενώ κατέστη παντοδύναμος ο εκάστοτε Πρωθυπουργός, ώστε να θεωρείται «μονοκράτορας».

Είναι απολύτως βέβαιο, ότι θα πρέπει να δοθούν και πάλι συγκεκριμένες αρμοδιότητες στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

ΙΙ. Όπως, επίσης, είναι γνωστό, σύμφωνα με το άρθρ. 32 του Συντάγματος, προβλέπεται στη χώρα μας ο έμμεσος τρόπος εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, δηλ. από τη Βουλή και με τη διαδικασία που προβλέπεται από την ίδια διάταξη.

Από τη 40χρονη και πλέον δημοκρατική πολιτική ζωή στη χώρα μας, ως προς το θέμα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, ανακύπτουν δύο πολύ σοβαρά θέματα:

1. Μήπως θα πρέπει να αναθεωρηθεί η διάταξη του άρθρ. 32 του Συντάγματος και να θεσπισθεί η άμεση από το λαό εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας;
2. Μήπως θα πρέπει ν΄ αποσυνδεθεί η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από την προσφυγή στις κάλπες για εθνικές εκλογές;

Οι απαντήσεις, από την πλευρά μου, στα δύο καίρια αυτά θέματα είναι:

1. Το θέμα της έμμεσης ή άμεσης εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι πολύ σοβαρό και απαιτεί ασφαλώς πολύ σκέψη.

Προσωπικά, έχω επιφυλάξεις για την άμεση εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, απευθείας δηλ. από το λαό, και, δυστυχώς, δεν έχω χρόνο για να αιτιολογήσω και να εξηγήσω τις επιφυλάξεις μου αυτές. Κορυφαίο, πάντως, θέμα είναι και το γεγονός, ότι η άμεση από το λαό εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας έχει σχέση και με τη μορφή του πολιτεύματος της χώρας μας, όπως και ότι η δημιουργία δύο πόλων εξουσίας απευθείας από το λαό, ίσως στο μέλλον να υπάρξει κίνδυνος συγκρούσεων και διχασμών.

2. Αντιθέτως, για το δεύτερο θέμα της αποσύνδεσης του τρόπου εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τις εθνικές εκλογές, είμαι σαφέστατα θετικός, και γι΄ αυτό εισηγούμαι την απόλυτη κατάργηση της σύνδεσης αυτής. Ο Πρόεδρος στις Δημοκρατίας θα πρέπει να εκλέγεται από την ίδια Βουλή και όχι μετά από προσφυγή στις κάλπες για νέες εθνικές εκλογές.

———-.———-

δ) Άρθρ. 41 § 2 Σ (Διάλυση της Βουλής και προσφυγή στις κάλπες).

Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή παρέχεται η δυνατότητα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να διαλύσει τη Βουλή, ύστερα από σχετική πρόταση της Κυβέρνησης, για ανανέωση της λαϊκής εντολής, προκειμένου ν΄ αντιμετωπισθεί, όπως ακριβώς ορίζει το Σύνταγμα: «εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας».

Η διάταξη, όμως, αυτή παραβιάστηκε πολλές φορές κατά τα τελευταία χρόνια, αφού οι εκάστοτε Πρωθυπουργοί «βαφτίζουν» άσχετα θέματα, ως δήθεν εθνικά και, μάλιστα, ως «εξαιρετικής σημασίας», όπως π.χ. οικονομικά, προϋπολογισμός κ.λπ.

            Αυτή, όμως, η δυνατότητα της εκάστοτε Κυβέρνησης, για τη διάλυση της Βουλής και για προσφυγή στις κάλπες πρέπει, οπωσδήποτε, να εκλείψει και αυτό μπορεί να γίνει με σχετική αναθεώρηση.

Έτσι, θα πρέπει, είτε η διάταξη αυτή ν΄ απαλειφθεί τελείως, είτε να γίνει αυστηρότερη η διατύπωση, ώστε να μην παρέχεται η δυνατότητα άλλης ερμηνείας και να είναι τόσο εύκολη η διάλυση της Βουλής για δήθεν εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας και εκ νέου προσφυγή στις κάλπες με την ευκαιρία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.

————.————-

ε) Άρθρ. 51 Σ: (Αριθμός βουλευτών).

Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, ο αριθμός των βουλευτών καθορίζεται με νόμο και δεν είναι δυνατόν να είναι μικρότερος των 200 και μεγαλύτερος των 300.

Άρα, η μείωση του αριθμού των βουλευτών μπορεί να γίνει με νόμο και δεν απαιτείται συνταγματική αναθεώρηση.

Βέβαια, η μείωση του αριθμού των βουλευτών δεν θα επιλύσει, ούτε το οικονομικό, ούτε το θεσμικό πρόβλημα της χώρας. Όμως, θα έχει συμβολική αξία και σημασία, περί του ότι το κράτος αποφάσισε, να νοικοκυρέψει τα πράγματα και ότι αρχίζει από τον αριθμό των βουλευτών, που, έτσι κι αλλιώς, σήμερα αυτός είναι, αναλογικά, πολύ μεγαλύτερος απ΄ όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

———-.———

στ) Άρθρ. 62 Σ: (Βουλευτική Ασυλία).

Με τη διάταξη αυτή καθιερώνεται το λεγόμενο ακαταδίωκτο του βουλευτού, δηλαδή ισχύει η βουλευτική ασυλία. Έτσι, σήμερα, μπορεί ένας βουλευτής, να διωχθεί ποινικά, μόνο εάν, πρώτα, με απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής, αρθεί η ασυλία του.

Στην πράξη, όμως, δεν αίρεται, σχεδόν ποτέ, η βουλευτική ασυλία, έστω και εάν πρόκειται για πράξεις εκτός των βουλευτικών του καθηκόντων ή και για πράξεις τελεσθείσες προ της αποκτήσεως της ιδιότητας του Βουλευτού. Εξάλλου, γι΄ αυτό η χώρα μας καταδικάστηκε πολλές φορές από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, λόγω αποστέρησης από τον πολίτη του δικαιώματος της δικαστικής προστασίας.

Για τον λόγο αυτό προτείνεται η αναθεώρηση της διατάξεως αυτής, και να είναι τέτοια η διατύπωση, ώστε να μην υπάρχει για τους βουλευτές καμία ασυλία, για πράξεις που φέρονται, ότι τελέστηκαν εκτός των καθαρώς βουλευτικών τους καθηκόντων ή για πράξεις τελεσθείσες προτού να γίνουν βουλευτές.

————.———–

ζ) Άρθρ. 81-83 Σ (Συγκρότηση της Κυβέρνησης – Ασυμβίβαστο μεταξύ της ιδιότητας του Βουλευτού και του Υπουργού).

Πρόκειται, όπως έχουν τα πράγματα σήμερα στη χώρα μας, για την πλέον σοβαρή και αναγκαία αναθεώρηση, που, ασφαλώς, πρέπει οπωσδήποτε να γίνει.

            Αυτή και μόνο η ρύθμιση, με βάση τα σημερινά δεδομένα, θα ήταν αρκετή για να γίνει επειγόντως μία νέα Αναθεώρηση.

Ειδικότερα, πρέπει να θεσπισθεί η συνταγματική πρόβλεψη, ώστε να υπάρχει ασυμβίβαστο μεταξύ Βουλευτού και Υπουργού.

Έτσι, οι Βουλευτές θ΄ ασχολούνται μόνο με το νομοθετικό έργο και τον κοινοβουλευτικό έλεγχο. Ενώ, ως υπουργοί, θα επιλέγονται από τον εκάστοτε λαοπρόβλητο Πρωθυπουργό διακεκριμένες προσωπικότητες στην επιστήμη τους και στο επάγγελμά τους, και θ΄ ασχολούνται καθαρά με τα κυβερνητικά τους καθήκοντα. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο, μόνο δεν θα υπολογίζεται το λεγόμενο «πολιτικό κόστος», που είναι σχεδόν πάντοτε ανασταλτικός παράγων για βαθιές τομές και για ρηξικέλευθες αποφάσεις, που από ετών τις έχει ανάγκη ο τόπος, αλλά δεν γίνονται ή δεν γίνονται όσο και όπως πρέπει.

            Για τον λόγο αυτό, προτείνεται, ν΄ αναθεωρηθεί η διάταξη του άρθρ. 81 Σ και να θεσπισθεί ρητά το ασυμβίβαστο μεταξύ του αξιώματος του Βουλευτού και του Υπουργού (και Υφυπουργού και Αναπληρωτού Υπουργού). Επίσης, θα πρέπει στην ίδια συνταγματική διάταξη να προβλεφθεί συγκεκριμένη θητεία των Υπουργών και, ακόμη, ότι αυτοί δεν θα μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα για Βουλευτές κατά τις αμέσως επόμενες εκλογές.

            Με τη ρύθμιση αυτή επιλύεται και ένα άλλο πολύ σοβαρό θέμα και αυτό είναι η διάκριση των εξουσιών. Δεν είναι δυνατόν, όπως ισχύει σήμερα, ένας Υπουργός, που είναι και Βουλευτής, να είναι μέλος, τόσο της Εκτελεστικής Εξουσίας, όσο και του Νομοθετικού Σώματος. Τη ρύθμιση αυτή την πρότεινε από ετών και πολύ αιτιολογημένα, σε σχετικό βιβλίο του, ο πρώην Υπουργός Ιωάννης Βαρβιτσιώτης, και τελευταία και ο ομότιμος Καθηγητής και πρώην Υπουργός Αντώνης Μανιτάκης, ενώ, φαίνεται, ότι τη ρύθμιση αυτή αποδέχεται και η πλειοψηφία των Ελλήνων.

            Με τη ρύθμιση αυτή επιλύεται και ένα άλλο πολύ σοβαρό πρόβλημα. Η αποδυνάμωση του Νομοθετικού Σώματος από ικανούς βουλευτές, που γίνονται υπουργοί.

———-.———–

η) Άρθρ. 86 Σ (Ποινική ευθύνη των Υπουργών):

Σήμερα, σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος και το νόμο 3126/2003, όπως μετά τροποποιήθηκε και ισχύει, προβλέπεται ειδική διαδικασία ποινικής ευθύνης των Υπουργών για αδικήματα που τελέστηκαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Επίσης, προβλέπεται προκλητική και σκανδαλώδης πολύ σύντομη παραγραφή ή το ορθότερο αποσβεστική προθεσμία των τυχόν αδικημάτων τους.

Πρόκειται για μία ρύθμιση, που διεκδικεί παγκόσμια πρωτοτυπία ατιμωρησίας των τυχόν παραβατών υπουργών στη χώρα μας.

            Καθίσταται, επομένως, απολύτως αναγκαίο, ν΄ αναθεωρηθεί η διάταξη αυτή του άρθρου 86 του Συντάγματος και να προβλεφθούν τα εξής:

1. Την ποινική δίωξη κατά Υπουργού να την ασκεί ο αρμόδιος Εισαγγελέας και όχι, όπως ισχύει σήμερα, η Ολομέλεια της Βουλής.
2. Την ανάκριση κατά του κατηγορούμενου Υπουργού να την ενεργεί πάντοτε ειδικός Εφέτης Ανακριτής.
3. Για την παραπομπή ή μη του Υπουργού ν΄ αποφασίζει πάντοτε το Συμβούλιο Εφετών με ειδική και αυξημένου κύρους σύνθεση.
4. Αρμόδιο Δικαστήριο για την εκδίκαση των υποθέσεων αυτών, σε πρώτο και τελευταίο βαθμό, να είναι ένα Ειδικό Δικαστήριο, το οποίο να συγκροτείται από υψηλόβαθμους δικαστές, όπως προβλέπει και σήμερα η παράγραφος 4 του άρθρου 86 Σ.
5. Η παραγραφή των αξιόποινων πράξεων των Υπουργών να είναι η ίδια, όπως ισχύει για όλους τους πολίτες.
6. Τέλος, θα πρέπει να προβλεφθούν σύντομες προθεσμίες για την περάτωση κάθε σχετικής ποινικής υπόθεσης κατά Υπουργού.

———–.———-

θ) Άρθρο 90 §5 Σ (Επιλογή Ηγεσιών των Ανωτάτων Δικαστηρίων):

Σήμερα οι Ηγεσίες των Ανωτάτων Δικαστηρίων επιλέγονται από το Υπουργικό Συμβούλιο. Είναι αλήθεια, όμως, ότι, παρά το ότι, με τον τρόπο αυτό, εκφράζεται το στοιχείο της λαϊκής κυριαρχίας, οι δε αποφάσεις εκδίδονται στο όνομα του Ελληνικού λαού, όμως, ο σημερινός τρόπος επιλογής έχει κατακριθεί πάρα πολύ και αποτέλεσε αντικείμενο πολλών συζητήσεων και προβληματισμών.

Διατυπώθηκαν, βεβαίως, πολλές απόψεις, ως προς το θέμα αυτό, όπως η εκλογή να γίνεται από ειδικό Εκλεκτορικό Σώμα ή από τους ίδιους τους Δικαστές.

            Η πρότασή μου είναι, ότι θα πρέπει, να διατηρηθεί η επιλογή των Ηγεσιών αυτών από το Υπουργικό Συμβούλιο, ώστε να εκφράζεται και το στοιχείο της λαϊκής κυριαρχίας, αλλά να προβλεφθούν σχετικές συνταγματικές εγγυήσεις, ώστε να μη γίνονται ανεπίτρεπτες υπερβάσεις. Π.χ. θα μπορούσε να προβλεφθεί η εκλογή του Προέδρου κάθε ανωτάτου δικαστηρίου να γίνεται μόνο μεταξύ των υπηρετούντων δέκα ή και ολιγότερων Αντιπροέδρων και αυτοί να επιλέγονται μεταξύ των 10-15 αρχαιότερων ανώτατων δικαστών κάθε Δικαστηρίου.

            Σε κάθε περίπτωση και πέραν των όσων μπορούν να γίνουν μέσω μιας Αναθεώρησης, η Δικαιοσύνη σήμερα βρίσκεται σε τραγική κατάσταση, ιδίως από πλευράς καθυστερήσεων εκδίκασης των υποθέσεων και ταχύτητας έκδοσης των αποφάσεων. Όλα, δυστυχώς, δείχνουν, ότι πολύ σύντομα θα επιδεινωθεί η κατάσταση και η Ελληνική Δικαιοσύνη θα φθάσει σε πλήρες αδιέξοδο και τέλμα. Γι΄ αυτό, θα πρέπει να ληφθούν, σε επίπεδο Πρωθυπουργού, άμεσα μέτρα για την επίλυση των πολλών και οξύτατων προβλημάτων της Ελληνικής Δικαιοσύνης.

            Για το θέμα της Δικαιοσύνης, αισθάνομαι την ιδιαίτερη υποχρέωση, ως άνθρωπος που τη διακονώ επί πολλές δεκαετίες και γνωρίζω πολύ καλά τα προβλήματά της, να επισημάνω τα εξής δύο πολύ σοβαρά θέματα:

α) Το πρώτο είναι αυτό της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης και των λειτουργών της. Η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Ευτέρπη Κουτζαμάνη, προ ολίγων μηνών, στη Γενική Συνέλευση της Ένωσης Εισαγγελέων, εξαπέλυσε δριμύτατο κατηγορώ για το ζήτημα αυτό και είπε το πολύ χαρακτηριστικό και με ιδιαίτερο ουσιαστικό περιεχόμενο: «Αφήστε τη Δικαιοσύνη να κάνει του δουλειά της», δηλ. να σταματήσουν οι παρεμβάσεις.

Εξάλλου, τις ημέρες αυτές καταγγέλλονται και γράφονται τρομερά και ασύλληπτα πράγματα ως προς το θέμα αυτό. Τόσο, μάλιστα, σοβαρά, ώστε μόλις χθες, για το πολύ σοβαρό αυτό θέμα, έγινε στην Ολομέλεια της Βουλής ειδική συζήτηση σε επίπεδο Πολιτικών Αρχηγών και αμέσως κατά τις επόμενες ημέρες θα επαναληφθεί στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής των Ελλήνων.  Πρόκειται σαφέστατα για μία ανεπίτρεπτη και επικίνδυνη θεσμική κρίση, η οποία δεν είναι δυνατόν να συνεχισθεί άλλο.

β) Και το δεύτερο είναι η πρωτοφανής και καταστροφική βραδύτητα της Ελληνικής Δικαιοσύνης σε όλους τους κλάδους της. Ιδίως, όμως, ως προς το θέμα αυτό αισθάνομαι την ανάγκη να επισημάνω και να καταγγείλω από το βήμα αυτό την αδυναμία ή και την ανικανότητα διαχρονικά των αρμοδίων Υπουργών να επιλύσουν πολύ σοβαρά, αλλά συγχρόνως, και απλά θέματα.

Αναφέρω, έτσι, δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα και συγκεκριμένα:

Ι. Το απίστευτο φαινόμενο του ωραρίου των Δικαστηρίων. Σήμερα υφίσταται το πρωτοφανές γεγονός, να διακόπτονται οι συνεδριάσεις την 3^η ώρα κάθε ημέρα. Αυτό, όμως, δεν έχει ρυθμισθεί, ούτε με νόμο, ούτε με απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης και ούτε της Δικαιοσύνης γενικότερα.

Το επέβαλε, εδώ και πολλά χρόνια, το συνδικαλιστικό όργανο των δικαστικών υπαλλήλων, επειδή η Πολιτεία δεν ασχολήθηκε σοβαρά με τα προβλήματα του κλάδου αυτού και πολύ περισσότερο εμφανίζεται ανίκανη να τα επιλύσει.

Αποτέλεσμα του φαινομένου αυτού είναι, να πηγαινοέρχονται καθημερινά οι δικογραφίες στα ακροατήρια, οι περισσότερες υποθέσεις να μην εκδικάζονται και ν΄ αναβάλλονται, με αυτονόητες τραγικές συνέπειες, και όπως όλα δείχνουν, τις περισσότερες φορές πολλοί να «βολεύονται» με την κατάσταση αυτή, αλλά η Δικαιοσύνη οδηγείται στην πλήρη αποτελμάτωση και απαξίωση.

ΙΙ. Το δεύτερο φαινόμενο, στο οποίο θα ήθελα ν΄ αναφερθώ, είναι η τελευταία αποφυλάκιση του καθ΄ ομολογία δολοφόνου Ρουπακιά, λόγω συμπλήρωσης του ανώτατου ορίου της προσωρινής του κράτησης.

            Η αποφυλάκιση αυτή, που, δυστυχώς, δεν είναι η μόνη, οφείλεται στην αποτελματωμένη Ελληνική Δικαιοσύνη και στο γεγονός, ότι κάποιοι αρμόδιοι δεν είχαν την ικανότητα ν΄ αντιληφθούν, ότι όταν ενώνονται 33 άσχετες υποθέσεις σε μία πολύ σοβαρή (ανθρωποκτονία από πρόθεση) και οι κατηγορούμενοι είναι άνω των 70, οι μάρτυρες άνω των 250, οι συνήγοροι άνω των 100 και αίθουσες δεν υπάρχουν για την καθημερινή συνεδρίαση του Δικαστηρίου, δεν είναι δυνατόν η υπόθεση αυτή να διαρκέσει ολιγότερο από τρία χρόνια, οπότε η αποφυλάκιση ήταν δεδομένη.

Εγώ, Κυρίες και Κύριοι, που βρίσκομαι καθημερινά στα Δικαστήρια, βλέπω την τραγικότητα της κατάστασης. Εάν δεν ληφθούν δραστικά μέτρα και μάλιστα πολύ σύντομα, δεν θα ομιλούμε στο εξής απλώς για αποτελμάτωση της Δικαιοσύνης, αλλά για νεκρή Δικαιοσύνη, και αυτό θα είναι επικίνδυνο για την ίδια τη Δημοκρατία στη χώρα μας.

————.————–

ι) Άρθρ. 100 Σ (Ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου):

Η διάταξη του άρθρου αυτού, όπως αναθεωρήθηκε το έτος 2001, προβλέπει τη λειτουργία του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου. Δεν προβλέπεται, όμως, η λειτουργία Συνταγματικού Δικαστηρίου, διότι επελέγη, έτσι, ο «διάχυτος» τρόπος ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων από τα ουσιαστικά Δικαστήρια.

Προτείνεται αυτό, που συμβαίνει στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε., ήτοι η ίδρυση και στη χώρα μας ειδικού Συνταγματικού Δικαστηρίου.

———.———

ια) Συμβούλιο της Δημοκρατίας:

Υποστηρίζεται από πολλούς και ιδίως από ετών από τον Ιωάννη Βαρβιτσιώτη,  ότι θα πρέπει να προβλεφθεί η λειτουργία ενός «Συμβουλίου της Δημοκρατίας». Το Σώμα αυτό θα λειτουργεί παρά τω Προέδρω της Δημοκρατίας και θα είναι καθαρά γνωμοδοτικό όργανο.

Έτσι, θα προστατεύεται το πρόσωπο και το κύρος του Προέδρου της Δημοκρατίας, που ασφαλώς πρέπει να έχει περισσότερες αρμοδιότητες και θα προσδίδει στις αποφάσεις του τον χαρακτήρα του αδιάβλητου.

———-.———–

ιβ) Άρθρ. 106Σ (πρόγραμμα οικονομικής δραστηριότητας για τη χώρα):

Αντικείμενο ευρύτατης συζήτησης αποτέλεσε και η διάταξη του άρθρου αυτού, σχετικά με την παρέμβαση του κράτους στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την ανάπτυξη της χώρας.

Ασφαλώς, θα πρέπει να υπάρξει προβληματισμός για το εάν πρέπει ν΄ αναθεωρηθεί και η διάταξη αυτή και ιδίως ως προς το νέο περιεχόμενό της.

————.————-

5. Αυτές, Κυρίες και Κύριοι, είναι μερικές από τις βασικές διατάξεις του Συντάγματός μας, που πρέπει ν΄ αναθεωρηθούν. Ο χρόνος δεν μου επιτρέπει ν΄ ασχοληθώ και με άλλες διατάξεις, που, ασφαλώς, πρέπει και αυτές ν΄ αναθεωρηθούν. Ούτε, επίσης, ο χρόνος μου επιτρέπει να αιτιολογήσω περισσότερο, γιατί πρέπει ν΄ αναθεωρηθεί κάθε μία από τις παραπάνω διατάξεις. Στις αρμόδιες Επιτροπές και στην Ολομέλεια της Βουλής θα γίνουν εκτενέστερες συζητήσεις και προτάσεις και εκεί θ΄ αποφασισθεί, τόσο ποιες διατάξεις, τελικά, πρέπει ν΄ αναθεωρηθούν, όσο και το περιεχόμενο κάθε μιας απ΄ αυτές.

            Εκείνο, όμως, που αισθάνομαι επιτακτική ανάγκη να τονίσω, είναι, ότι θα πρέπει να επισπευσθούν οι σχετικές διαδικασίες. Πρέπει οπωσδήποτε η παρούσα Βουλή να είναι Προτείνουσα (Προαναθεωρητική) και η επόμενη, όποτε και εάν γίνουν εκλογές, Αναθεωρητική.

            Εμείς, ως «ΚΙΝΗΣΗ των 100» και ως υπεύθυνοι πολίτες και πολιτικοί και γεμάτοι από συσσωρευμένες εμπειρίες και γνώσεις, αισθανθήκαμε την ανάγκη να συναντηθούμε, να συζητήσουμε, να προβληματισθούμε και να οργανώσουμε τη σημερινή εκδήλωση, με την ευκαιρία της παρουσίασης του ιδιαίτερα επίκαιρου βιβλίου του Γιώργου Σούρλα, και, δι΄ εμού, να προτείνουμε την νέα Αναθεώρηση του Συντάγματος. Το κάναμε αυτό από αίσθηση χρέους και καθήκοντος και λόγω και της αγωνίας και της ανησυχίας μας για την τύχη αυτού του τόπου και του λαού μας.

            Θέλω να πιστεύω, ότι η φωνή μας αυτή, θ΄ ακουσθεί από τους αρμόδιους και ακόμη, ότι και αυτοί θα συναισθανθούν το χρέος τους, ώστε η νέα Αναθεώρηση να προχωρήσει πολύ σύντομα και η χώρα μας να αποκτήσει ένα σύγχρονο, λιτό, δημοκρατικό και ευρωπαϊκό Σύνταγμα και νέους θεσμούς, κάτι που είναι απόλυτη ανάγκη, ιδίως κατά την πολύ δύσκολη αυτή περίοδο, για τη χώρα μας και για το λαό μας. Είναι δε απολύτως επιβεβαιωμένο, ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα έχει τις ευθύνες του για τη σημερινή τραγική κατάσταση, που βιώνει ο ελληνικός λαός μας και γι΄ αυτό επιμένουμε στην ανάγκη αναβάθμισής του και αυτό μπορεί να γίνει κυρίως από μία νέα και γενναία αναθεώρηση.`

Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.

 

Αντώνιος Γρ. Φούσας