Αθήνα 15/5/2019

 

– Κύριοι πρώην Πρωθυπουργοί,

– Κύριοι πρώην Υπουργοί

– Κυρίες και κύριοι Βουλευτές (νυν και πρώην),

– Κυρίες και κύριοι,

– Επιτρέψτε μου, όμως, ν’ απευθυνθώ ιδιαίτερα στους συμπατριώτες μου Ηπειρώτες

– Και βεβαίως και ιδίως στους πολυαγαπημένους μου Βορειοηπειρώτες

 

– Σας ευχαριστώ όλους για την εδώ παρουσία σας, η οποία αποτελεί για μένα, και για τους Βορειοηπειρώτες, υψίστη τιμή.

Πρέπει, όμως, να ευχαριστήσω ιδιαίτερα και από τα βάθη της καρδιάς μου, τους διακεκριμένους ομιλητές:

1. Τον Καθηγητή κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, πρώην Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και πρώην Υπουργό των Εξωτερικών. Οφείλω, με την ευκαιρία, να τον ευχαριστήσω, και εκ της θέσεώς μου αυτής, διότι, ως Υπουργός Πολιτισμού, μας βοήθησε οικονομικά, για να στήσουμε στο Παρακάλαμο Πωγωνίου Ιωαννίνων το άγαλμα του Παύλου Μελά, του οποίου η απώτερη καταγωγή ήταν από την Παιδονιά της Ρεπετίστας, πρώην ιστορικής Πογδόριανης του Δήμου, επίσης, Πωγωνίου Ιωαννίνων.
2. Τον πρώην Υπουργό κ.Θεόδωρο Ρουσόπουλο, γνωστό δημοσιογράφο και Καθηγητή του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου.
3. Τον πολύ γνωστό και διακεκριμένο Καθηγητή κ.Άγγελο Συρίγο.
4. Τον αδελφό μου κ. Στέφανο Φούσα, πρώην Πρόεδρο της Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας.
5. Τον Πρόεδρο του Συλλόγου Βορειοηπειρωτών κ.Μπάμπη Καραθάνο, με τους πολλούς αγώνες του για το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα και για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών.
6. Τον επί καθεστώτος Χότζα στην Αλβανία, μικρότερο τότε σε ηλικία, πολιτικό κρατούμενο κ.Κων/νο Κυριακού, που ήταν στη συνέχεια, ένας εκ των πέντε στελεχών της «ΟΜΟΝΟΙΑΣ» στη γνωστή δίκη των Τιράνων το 1994 και τώρα δικηγόρο Αθηνών. Επίσης, και τον Βαγγέλη Παπαχρήστο, Εκπαιδευτικό από τους Αγίους Σαράντα Β. Ηπείρου, που ήταν και αυτός ένα από τα πέντε στελέχη της «ΟΜΟΝΟΙΑΣ» της δικής των Τιράνων το 1994.
7. Πολλές ευχαριστίες οφείλω στη βουλευτή της Ν.Δ. στη Β΄ Αθηνών, ήδη του Νότιου Τομέα και πρώην Υπουργό κ.Σοφία Βούλτεψη, που με ιδιαίτερη δεξιοτεχνία συντόνισε τη σημερινή συζήτησή μας.
8. Τέλος, πολλές ευχαριστίες οφείλω προς τον Εκδοτικό Οίκο «ΣΙΔΕΡΗ», που είναι από τους αρχαιότερους και ιστορικότερους εκδοτικούς οίκους στη χώρα μας. Ευχαριστώ ειδικότερα τον κ. Ανδρέα Σιδέρη για τα σημερινά φιλόφρονα λόγια του για το πρόσωπό μου και για το βιβλίο μου.

———–.————

 Κυρίες και Κύριοι,

 Πρέπει να Σας δώσω μία ειλικρινή εξήγηση, γιατί πήρα την  απόφαση, εδώ και 10 περίπου χρόνια, να συγγράψω το βιβλίο αυτό, το οποίο αναφέρεται βασικά σε μία πολύ δύσκολη περίοδο για τα Βαλκάνια, για την Αλβανία και για τους Βορειοηπειρώτες και συγκεκριμένα για τα έτη 1985 – 1997, που είχαμε εκεί συνταρακτικά γεγονότα, όπως:

• Το θάνατο του Ενβέρ Χότζα (1985)
• Την πτώση του Κομμουνιστικού καθεστώτος και στην Αλβανία (1990).
• Τη δίκη των πέντε στελεχών της «ΟΜΟΝΟΙΑΣ» στα Τίρανα το έτος 1994.
• Τις Παρατράπεζες στην Αλβανία το έτος 1997

Κατά την περίοδο αυτή, έζησα από πολύ κοντά, και από θέσεις ευθύνης, είτε ως μέλος των τότε Ελληνικών Κυβερνήσεων, είτε ως βουλευτής, τα πολύ σοβαρά αυτά γεγονότα στα Βαλκάνια και στην γείτονα χώρα, τα οποία είχαν άμεση σχέση με το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα, και για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών. Για τους λόγους αυτούς χαρακτηρίζω το βιβλίο μου αυτό, ως «βιωματικό».

———.———

Εκτός από τα παραπάνω, θεώρησα υποχρέωσή μου ν’ ασχοληθώ και με άλλα απολύτως συναφή και σχέση έχοντα θέματα με το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα, όπως:

• Με το πώς και γιατί δημιουργήθηκε το Αλβανικό Κράτος το 1913 και πώς και γιατί παραχωρήθηκε η ελληνικότατη αυτή περιοχή στην Αλβανία (1914).
• Με την ηπειρωτική καταγωγή του Σκεντέρμπεη (Γεώργιο Καστριώτη), που για 25 ολόκληρα χρόνια δεν ηττήθηκε ποτέ από τους Τούρκους στα Βαλκάνια. Ο Γεώργιος Καστριώτης, πράγματι, έδρασε τότε (1405-1468) κυρίως στην περιοχή της Ιλυρίας και με έδρα την Κρόϊα, αλλά ο ίδιος σε επιστολή του προς τον πρίγκηπα του Τάραντου, υπερηφανεύεται, διότι έχει ηπειρωτική καταγωγή και διότι είναι απόγονος του Πύρρου.
• Με την ιστορική δίκη των πέντε στελεχών της «ΟΜΟΝΟΙΑΣ» στα Τίρανα το έτος 1994 και με την, με πρωτοβουλία μου στη Βουλή, συγκρότησης Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής, για την παρακολούθηση της δίκης αυτής και για τη στήριξη των δοκιμαζόμενων και τότε Βορειοηπειρωτών.
• Με το ανύπαρκτο για τη χώρα μας θέμα των Αλβανοτσάμηδων. Θεώρησα απολύτως αναγκαία τη διάκριση των εν λόγω Αλβανοτσάμηδων ή κατ΄ άλλους των Τουρκοτσάμηδων, που δεν ξεπερνούν συνολικά τις 20.000 – 22.000, από τους γηγενείς Θεσπρωτούς, που κατοικούν πάντοτε και σ ήμερα πέριξ του Θύαμη ποταμού (σημερινού Καλαμά).
• Με τη διάκριση των Ελλήνων Αρβανιτών στη χώρα μας και των Αλβανών, που πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό θέμα.
• Με το θέμα, που εμφανίστηκε τελευταίως, του Νεοοθωμανισμού των Τούρκων στα Βαλκάνια, που είναι ένα τεράστιο ζήτημα, και έχει άμεση επίδραση και σχέση με το Βορειοηπειρωτικό Θέμα.

———-.———-

Με το βιβλίο μου αυτό, εκτός των άλλων, επιχειρώ ν΄ αποκαταστήσω και ν΄ αποσαφηνίσω μερικές χρησιμοποιούμενες από πολλούς αναλήθειες, και ενδεικτικά αναφέρω:

α) Υποστηρίζουν πολλοί, ότι δήθεν το 1990, που έπεσε το κομμουνιστικό καθεστώς στην Αλβανία,

ο Αντ. Σαμαράς, ως Υπουργός τότε των Εξωτερικών της Ελλάδος, άνοιξε τα σύνορα και ήλθαν στη χώρα μας πολλοί Αλβανοί και μάλιστα πολλοί εξ αυτών εγκληματίες.

Όπως εκτενώς υποστηρίζω και εξηγώ στο βιβλίο μου, η Ελλάδα δεν είχε ποτέ κλειστά τα σύνορα της και επομένως, και ποτέ δεν τα άνοιξε, όπως και το 1990. Αντιθέτως, ο Ενβέρ Χότζα είχε επί 45 ολόκληρα χρόνια κλειστά τα σύνορα από την πλευρά της Αλβανίας  και μάλιστα με ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα και αυτά έπεσαν το 1990 από την πλευρά της γείτονος και ήλθαν, πράγματι, τότε πολλοί Αλβανοί (όπως και Βορειοηπειρώτες) στη χώρα μας.

β) Υποστηρίζουν, επίσης, μερικοί και ιδίως Αλβανοί, ότι δήθεν τα έτη 1945 – 1946, ο Ναπολέων Ζέρβας εκδίωξε τους Αλβανοτσάμηδες από τη Θεσπρωτία στην Αλβανία και ότι δήθεν έκανε εθνοκάθαρση. Εξηγώ στο βιβλίο μου, ότι αυτό δεν είναι αληθές. Η αλήθεια είναι, ότι οι Αλβανοτσάμηδες, πράγματι, συνεργάστηκαν με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς κατακτητές και έκαναν στη Θεσπρωτία τρομερά εγκλήματα. Όταν δε αυτοί πληροφορήθηκαν, ότι οι νικήτριες Συμμαχικές Δυνάμεις, όπως και η χώρα μας, αποφάσισαν να συγκροτήσουν Ειδικά Ποινικά Δικαστήρια, όπως βεβαίως και στα Ιωάννινα, έφυγαν αμέσως ομαδικά για την Αλβανία, για ν’ αποφύγουν τα Δικαστήρια αυτά και την καταδίκη τους. Τα Δικαστήρια, πράγματι, έγιναν, και οι εγκληματίες Αλβανοτσάμηδες δικάστηκαν απόντες και καταδικάστηκαν πολλοί στην ποινή του θανάτου, αλλά οι αποφάσεις αυτές δεν εκτελέστηκαν ποτέ, διότι όλοι οι καταδικασθέντες είχαν δραπετεύσει στην Αλβανία.

Στο βιβλίο μου αυτό ο αναγνώστης θα διαβάσει, ίσως για πρώτη φορά, την ιστορική απόφαση του 1946 καταδίκης των χιλιάδων δοσίλογων και εγκληματιών Αλβανοτσάμηδων στη Θεσπρωτία.

          Επίσης, στο βιβλίο μου αυτό, ο αναγνώστης θα βρει συνταρακτικά στοιχεία από δύο εξαιρετικές μελέτες – βιβλία δύο διακεκριμένων Επιθεωρητών Μέσης Εκπαίδευσης κατά την περίοδο εκείνη στη Θεσπρωτία, ήτοι των Αρχιμανδρίτη και Γκόγκα, που αναφέρουν όλα τα απεχθή και ειδεχθή εγκλήματα των Αλβανοτσάμηδων κατά των Θεσπρωτών.

γ) Ισχυρίζονται πολλοί, και ιδίως οι Αλβανοί, ότι δήθεν οι Αρβανίτες και η Αλβανοί είναι το ίδιο πράγμα και ότι επομένως, στην Ελλάδα υπάρχει και σήμερα αλβανική μειονότητα και, ασφαλώς, δεν εννοούν τους εδώ Αλβανούς σημερινούς οικονομικούς μετανάστες.

Εξάλλου, στο βιβλίο μου αποδεικνύω αυτό, που είναι απολύτως αληθές, ότι δηλ. οι Αρβανίτες είναι από τους καλύτερους Έλληνες και φλογεροί πατριώτες και αγωνιστές και ότι δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τους Αλβανούς, και ότι στη χώρα μας δεν υπήρχε και δεν υπάρχει καμία απολύτως αλβανική μειονότητα.

Τολμούν να υποστηρίζουν αυθαιρέτως, ότι δήθεν οι Σουλιώτες, και ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ή και μετέπειτα  ο Παύλος Κουντουριώτης και πολλοί άλλοι, ότι δήθεν ήταν Αλβανοί. Πρόκειται για μέγιστο ψέμα και η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για Αρβανίτες και για καλύτερους Έλληνες. Το όνομά τους Αρβανίτες προέρχεται από την περιοχή Άρβανο, που είναι μεταξύ του Αργυροκάστρου και των Τιράνων, και δεν έχει καμία σχέση με τη λέξη Αλβανία.

Παρόμοια θέματα για την αποκατάσταση της αλήθειας, αναφέρονται πολλά στο βιβλίο μου και περιορίζομαι σήμερα στο ν΄ αναφέρω ενδεικτικά τα παραπάνω τρία πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα, για ν΄ αποδείξω, αφενός μεν την απαράδεκτη προπαγάνδα των εθνικιστικών κύκλων της Αλβανίας, αφετέρου δε για να ενημερωθούν σωστά και κάποιοι Έλληνες, που εσφαλμένως και πεπλανημένοι υποστηρίζουν τ’ ανωτέρω.

———–.————

Κυρίες και κύριοι,

α) Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο ακριτικό χωριό Ρεπετίστα του Δήμου Πωγωνίου Ιωαννίνων και καθημερινή τότε συζήτησή μας με τους μεγαλύτερους ήταν τα πολλά προβλήματα των Βορειοηπειρωτών στη Β. Ήπειρο και την Αλβανία γενικότερα.

β) Φοίτησα στο ιστορικό Γυμνάσιο της επιμεθόριας Πωγωνιανής Ιωαννίνων, όπου και εκεί καθημερινή μας συζήτηση ήταν τα τεράστια προβλήματα των Βορειοηπειρωτών.

γ) Υπηρέτησα ως έφεδρος Ανθυπολοχαγός κατά τη δεκαετία 1960-1970 στα ακριτικά φυλάκια του Πωγωνίου και της Κόνιτσας και πολύ συχνά ερχόντουσαν στα φυλάκιο μας φυγάδες Βορειοηπειρώτες και μας έλεγαν τα πολλά βάσανά τους στη Β. Ήπειρο.

δ) Αργότερα υπήρξα συνεργάτης του αοίδημου εθνεγέρτη Μητροπολίτη Σεβαστιανού για το εθνικό αυτό θέμα.

ε) Ως δικηγόρος, υποστήριξα τα παιδιά της ΣΦΕΒΑ, τα οποία αδίκως τότε οδηγούντο εδώ στη χώρας μας στα δικαστήρια για δήθεν ποινικά αδικήματα.

στ) Ως υπουργός τα έτη 1989 – 1990 συμμετείχα σε όλες τις διαδικασίες υποδοχής και στήριξης των Βορειοηπειρωτών, που ερχόντουσαν στη μητέρα Πατρίδα. Τότε ιδρύθηκε και το Ίδρυμα Παλινοστούντων με την τεράστια προσφορά του και για τους Βορειοηπειρώτες.

ζ) Ως βουλευτής έφερα πολλές φορές το θέμα των Βορειοηπειρωτών προς συζήτηση στη Βουλή των Ελλήνων.

η) Διετέλεσα, για πολλά χρόνια στη Βουλή των Ελλήνων Πρόεδρος της Επιτροπής Ελληνοαλβανικής Φιλίας με πλούσιο έργο.

ι) Επισκέφθηκα πολλές φορές τη Β. Ήπειρο και συζήτησα με τις εκάστοτε ηγεσίες της «Ομόνοιας» και τους απλούς εκεί ανθρώπους για τα πολλά προβλήματα των εκεί διαβιούντων Βορειοηπειρωτών.

ια) Εισηγήθηκα, ως βουλευτής, προς τις εκάστοτε Κυβερνήσεις, την επίλυση πολλών προβλημάτων των Βορειοηπειρωτών, με σπουδαιότερο, τη χορήγηση σ΄ αυτούς της ελληνικής ιθαγένειας, που έγινε επί Κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή και αρμόδιο Υπουργό το σημερινό Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο.

Έτσι, οι καλύτεροι Έλληνες και με τεράστια προσφορά στο έθνος μας, που, δυστυχώς, βρίσκονται εκτός του ελλαδικού χώρου, έγιναν και τυπικά Έλληνες και Ευρωπαίοι πολίτες.

————.————

Όλα αυτά, με πότισαν με την βορειοηπειρωτική ιδέα και με έκαναν να επιχειρήσω να γράψω το βιβλίο αυτό. Ένα βιβλίο, όπως προανέφερα, κυρίως βιωματικό, που καταγράφει τους αγώνες, τους πόνους και τα βάσανα των Βορειοηπειρωτών, όπως και τη μεγάλη αδικία παραχώρησης το 1914 της Β. Ηπείρου στην Αλβανία. Εμείς σεβόμαστε τα σημερινά σύνορα μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας και όλων των Βαλκανίων και δεν έχουμε αλυτρωτικές διαθέσεις και βλέψεις. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να μας απαγορεύσει να πιστεύουμε, ότι το 1914 έγινε ένα μεγάλο εθνικό έγκλημα και μία μεγάλη αδικία.

Ο τίτλος του βιβλίου αυτού αποδίδει, αφενός μεν αυτό που πιστεύω για το Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό, δηλ. τον πόνο, το δάκρυ, και τους πολλούς αγώνες του, και αφετέρου τον μεγάλο πολιτισμό και την τεράστια προσφορά των Βορειοηπειρωτών στο Ελληνικό Έθνος. Αποδίδει, όμως, και το χρέος της μητέρας Πατρίδας για τον πολυβασανισμένο και εθνικά αδικηθέντα αυτό ελληνισμό.

Έναν ελληνισμό υπερήφανο, που έχει πολλά να προσφέρει, ιδίως και ως γέφυρα φιλίας μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας, πολύ δε περισσότερο, όταν η Αλβανία θα γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αυτό είναι το βιβλίο, που τόλμησα να γράψω, χωρίς να διεκδικώ την ιδιότητα του συγγραφέα. Υπογραμμίζω, όμως, τη μεγάλη μου αγάπη προς τους Βορειοηπειρώτες και τη σταθερή διάθεσή μου για στήριξή τους και πολύ περισσότερο για την ένταξη της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και έτσι μόνο θα επιλυθούν όλα τα προβλήματά τους και θα είναι και αυτοί, όπως όλοι οι Έλληνες, ευρωπαίοι πολίτες στον τόπο τους.

Σας ευχαριστώ πολύ.

Αντώνιος Γρ. Φούσας