new doc 2018-06-15 10.25.16-20180615102620

 

Την 30η Μαΐου 2018 απεβίωσε στην Αθήνα ο αγαπημένος μου αδελφός Χρήστος Φούσας. Η κηδεία του έγινε το Σάββατο (1-6-2018) στο Κοιμητήριο της Πετρουπόλεως Αττικής, παρουσία πλήθος κόσμου (συγγενών, φίλων, συμπατριωτών, συναδέλφων και πολιτικών). Θεώρησα υποχρέωσή μου, ύστερα από σύμφωνη γνώμη και της οικογένειας του αδελφού μου και της ευρύτερης πατρικής οικογένειας μας, να αποχαιρετίσω εγώ τον άνθρωπό μας και το έκανα με ιδιαίτερη συγκίνηση και αγάπη.

———–.——–

• Χρήστο,
• Αγαπημένε μας Χρήστο,
• Αγαπημένε αδελφέ,

– Χτύπησαν οι καμπάνες στο χωριό.

– Χτύπησαν λυπητερά

– Και ξαφνιάστηκαν οι συγχωριανοί μας και οι συμπατριώτες μας των άλλων γύρω χωριών.

– Και διερωτήθηκαν, ποιος έφυγε;

– Και όταν έμαθαν, ότι είσαι εσύ Χρήστο που φεύγεις, πάγωσαν οι καρδιές τους και είπαν, έφυγε ένας καλός άνθρωπος και ένας λεβέντης. Και ακόμη, όπως μου είπαν, όταν άκουσαν τη θλιβερή είδηση τους κτύπησε κεραυνός!!!

– Ναι, Χρήστο, ήσουνα ο καλύτερος όλων μας, ο πιο αγαπητός, ο πιο λαϊκός, ο πιο άκακος και πιο ανθεκτικός άνθρωπος.

———-.———

Πρέπει, Χρήστο μου, να βρω τη δύναμη να σε αποχαιρετίσω για τελευταία φορά και να σου ευχηθώ «Καλό Παράδεισο». Δεν μου είναι καθόλου εύκολο, αλλά πρέπει να σου πω δύο αδελφικά αποχαιρετιστήρια λόγια. Λόγια μέσα από την καρδιά μου, χωρίς χειρόγραφο και χωρίς οποιαδήποτε προετοιμασία. Τελείως αυθόρμητα και αδελφικά.

Σε αποχαιρετώ, λοιπόν, Χρήστο μας, εκ μέρους της συζύγου σου, της Ερμιόνης. Εκ μέρους των δύο κοριτσιών σου και της εγγονής σου. Εκ μέρους των αδελφών σου και από τις νύφες σου και τα ανίψια σου και όλων συγγενών, φίλων, συναδέλφων σου και συμπατριωτών μας. Εκ μέρους και πολλών πολιτικών, που μας τιμούν ιδιαίτερα με την παρουσία τους. Είναι όλοι εδώ για να σε τιμήσουν, όπως σου αξίζει και σου πρέπει και να σε αποχαιρετίσουν. Ήλθαν πολλοί και από την ιδιαίτερη πατρίδα μας, τα Ιωάννινα και το χωριό μας, συγγενείς και φίλοι, και το έκαναν αμέσως και αυθορμήτως, μόλις άκουσαν τη λυπητερή καμπάνα του χωριού μας και μόλις έγινε γνωστό, το θλιβερό γεγονός σε όλη την περιοχή μας.

———–.————

Χρήστο μου, γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε και τα τέσσερα αδέλφια, σε μία ιδιαίτερα ανώμαλη χρονική περίοδο. Την εμφυλιοπολεμική και μετεμφυλιοπολιτική περίοδο. Γεννηθήκαμε σ΄ ένα μικρό ακριτικό αγροτικό και κτηνοτροφικό χωριό.

Γεννηθήκαμε όμως, από δύο γονείς, έντιμους και καλούς πατριώτες. Από γονείς, που, τη μόνη περιουσία, που μας έδωσαν ήταν να μας σπουδάσουν και τα τέσσερα και την ευχή τους να είμαστε έντιμοι άνθρωποι, χρήσιμοι στην κοινωνία, δουλευταράδες, και καλοί χριστιανοί και πατριώτες.

Έτσι, πήραμε και εμείς το δρόμο της ξενιτιάς, ξεκληριστήκαμε από την πατρώα αγαπημένη μας γη και ήλθαμε εδώ στο χάος και στο κυκεώνα της Αθήνας. Και όλοι μας, κάτι κάναμε, αλλά ιδίως κρατήσαμε την ευχή των γονέων μας για έντιμη και πεντακάθαρη ζωή. Είναι κάτι, που το κρατήσαμε όλοι μας πολύ ψηλά και ασυμβίβαστα. Και κρατήσαμε και μία άλλη ευχή τους, να είμαστε, ως αδέλφια, αγαπημένοι, ενωμένοι και μονιασμένοι. Και αυτό το κρατήσαμε, επίσης, πολύ ψηλά. Και όλοι οι φίλοι και συμπατριώτες, εδώ στην ξενιτιά και στα Ιωάννινα, μας το αναγνωρίζουν και μας καμαρώνουν γι΄ αυτή μας την αγάπη, την ενότητα και την άριστη συνεργασία. Σ΄ αυτή την προσπάθεια της ενωμένης ευρύτερης οικογένειάς μας συνέβαλες καθοριστικά και εσύ και σου υποσχόμαστε ότι αυτή την ενότητα και την αγάπη μεταξύ μας θα την κρατήσουμε ψηλά και θα τη μεταδώσουμε και στα παιδιά μας, κάτι που ήταν η μεγάλη σου επιθυμία και η συνεχής προσπάθειά σου. Επίσης, σου υποσχόμαστε, ότι σ΄ αυτή την ενωμένη πατρική οικογένεια, θα είναι πάντοτε και η Ερμιόνη σου, τα κορίτσια σου και η εγγονή σου και όλα τα παιδιά μας.

———-.———–

Εσύ Χρήστο, από μικρός, εδώ στην Αθήνα, μπήκες στο πατροπαράδοτο επάγγελμα του Ηπειρώτη, την αρτοποιία.

Ξεκινώντας από ένα μικρό μισθωμένο αρτοποιείο στη Νέα Ζωή στο Περιστέρι, και, σιγά – σιγά, με τις οικονομίες σου και τις στερήσεις σου, και με τη βοήθεια και συμπαράσταση και της Ερμιόνης, κατάφερες να ιδρύσεις το δικό σου ιδιόκτητο αρτοποιείο στην Πετρούπολη, και, μάλιστα, ν΄ ασχοληθείς με ιδιαίτερη επιτυχία, με το βιολογικό ψωμί, το οποίο καθιερώθηκε «ως βιολογικό ψωμί Χρ. Φούσα» σε όλη την Αθήνα.

Η αγάπη σου για το επάγγελμά σου και η αφοσίωσή σου σ΄ αυτό, σε ώθησαν ν΄ ασχοληθείς, με ιδιαίτερη επιτυχία, και με το συνδικαλισμό του κλάδου, και έφτασες μέχρι τη θέση του Γενικού Γραμματέα της Ομοσπονδίας Αρτοποιών Ελλάδος. Έκανες, όμως, συνδικαλισμό με υπευθυνότητα, χωρίς λαϊκισμούς και υπερβολές, όπως, δυστυχώς, έγινε, εδώ και πολλά χρόνια, από πολλούς συνδικαλιστές, που ήταν μία από τις πολλές αιτίες να φτάσει η χώρα μας στη σημερινή τραγική οικονομική κατάσταση.

Κατάσταση, για την οποία συζητούσαμε μαζί πολλές φορές και καταδίκαζες το λαϊκισμό και τις ψεύτικες υποσχέσεις.

Με την ιδιότητα του Γενικού Γραμματέα της Ομοσπονδίας Αρτοποιών Ελλάδος, συνεργάστηκες, κατ΄ άριστο τρόπο, με τους μεγάλους αείμνηστους ηγέτες και προέδρους του κλάδου Πάνο Παυλόπουλος και Προκόπη Κατσέλη και προσφέρατε ένα πλούσιο έργο στο κλάδο της αρτοποιίας.

————.———–

Υπήρξες, όμως, Χρήστο μου, άτυχος εδώ και 4 χρόνια. Σε βρήκε μία σπάνια ασθένεια, που εμφανίζεται, όπως μας είπαν οι εδικοί γιατροί, μία περίπτωση στους 100.000 ανθρώπους.

Είναι αλήθεια, ότι υπέφερες, αλλά αντιμετώπιζες την ασθένειά σου και το πρόβλημα σου, με ιδιαίτερη και χαρακτηριστική αξιοπρέπεια.

Αντί εμείς να σου κάνουμε κουράγιο και να σου δίνουμε δύναμη, μας έδινες εσύ. Ναι, Χρήστο, μας έδινες εσύ κουράγιο και δύναμη!!!!.

Είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό αυτό που μας έλεγες πάντοτε «Μη στεναχωριέστε για μένα, θα το πολεμήσω και αυτό». Και το πολέμησες, πράγματι, επί 4 ολόκληρα χρόνια, αλλά, δυστυχώς, ο αγώνας σου αυτός ήταν, από την πρώτη στιγμή, άνισος και μονόδρομος!!!.

Το πλέον χαρακτηριστικό και συγκινητικό, που μας έλεγες, ήταν το ότι «Ευτυχώς που ήλθε σ΄ εμένα αυτή η ατυχία και θα την αντέξω. Δεν θα μπορούσα και δεν θα άντεχα να βλέπω έναν αδελφό μου να υποφέρει από αυτή την ασθένεια».

Ήσουνα ένας άριστος άνθρωπος και αδελφός, ένας λεβέντης και ένας αξιοπρεπέστατος ασθενής.

———–.————

Σ΄ αυτή την ασθένειά σου, Χρήστο μου, δοκιμάστηκαν οι δυνάμεις και οι αντοχές όλων μας.

Πρώτα και κύρια, οι δικές σου, αλλά και της Ερμιόνης, της συζύγου σου, που σου συμπαραστάθηκε ως ιδανική και παραδοσιακή ηπειρώτισσα σύζυγος και συμβία, ως αφιερωμένη ηρωίδα και την ευχαριστούμε πολύ για ό,τι έκανε για τον αδελφό μας και έκανε πολλά!!! Τα δύο κορίτσια σου και η εγγονή σου ήταν πάντοτε κοντά σου και με μεγάλη αγάπη, αφοσίωση και συμπαράσταση.

Αυτός, όμως, που τα έδωσε όλα, την επιστήμη του και την αγάπη του, αυτά τα 4 δύσκολα χρόνια, όπως και πάντοτε, ήταν ο γιατρός ο αδελφός μας ο Στέφανος. Και βεβαίως, όλη η ευρύτερη οικογένεια και ο καθένας με τον τρόπο του. Πρέπει να ευχαριστήσω δημόσια και τις τρεις άλλες νύφες μας για τη μεγάλη βοήθεια και προσφορά τους. Εξάλλου, τις αγαπούσες όλες πολύ, και ποτέ δεν είπες γι΄ αυτές την παραμικρή κακή κουβέντα. Το στόμα σου για τις νύφες σου έσταζε πάντοτε μέλι.

————.————

Αισθάνομαι την ανάγκη και την υποχρέωση, αγαπημένε μας Χρήστο, και αγαπημένε μου αδελφέ, ν΄ αναφερθώ σήμερα, και το οφείλω, και σ΄ ένα προσωπικό μου θέμα και σε μια προσωπική μου υποχρέωση. Να εξάρω τη συμπαράστασή σου, την αγάπη σου, τη βοήθειά σου και τη αφοσίωσή σου στους πολυετείς πολιτικούς μου αγώνες. Αγώνες δικοί μου και όλης της οικογένειάς μας. Στάθηκες βράχος και μεγάλος συναγωνιστής. Ένα χαρακτηριστικό της μεγάλης αγάπης σου ήταν, το ότι δεν άντεχες ν΄ ακούς τις γενικόλογες και αόριστες κατηγορίες εναντίον όλων των πολιτικών της πατρίδας μας και αντιδρούσες πάντοτε, και μάλιστα έντονα.  Και αυτό, Χρήστο, το έκανες, διότι ήξερες και έβλεπες με πόσο έντιμο και υπεύθυνο τρόπο και πολλές δαπάνες αγωνιζόταν ο αδελφός σου ως πολιτικός και όλη η οικογένειά μας. Και η μόνιμη ευχή σου και παράκληση, αλλά και η επιμονή σου, ιδίως τις τελευταίες ημέρες της ζωής σου, ότι ο πολιτικός αγώνας, ως προσφορά στον τόπο, και ιδίως στην ιδιαίτερη πατρίδα μας, θα πρέπει να συνεχισθεί, την πήραμε όλοι μας και την παίρνουμε πολύ σοβαρά και το θεωρούμε χρέος μας.

———–.———–

Αγαπητέ Χρήστο, δυστυχώς φεύγεις γρήγορα και πρόωρα. Αλλά φεύγεις υπερήφανος και όρθιος. Βεβαίως αντιμετώπισες στο βίο σου πολλά προβλήματα, πολλές ατυχίες και πολλές δυσκολίες. Αλλά σε όλες τις δυσκολίες βγήκες νικητής, αφοσιωμένος στην οικογένειά σου, στις αρχές και τις αξίες μας και ιδίως ως καλός πατριώτης και χριστιανός. Ιδίως αυτό το τελευταίο το έκανες χριστιανική πράξη τον τελευταίο καιρό, ώστε σήμερα να παραδίδεις την ψυχή σου και το πνεύμα σου στο Θεό έτοιμος, ως καλός και ταπεινός Χριστιανός.

———-.———-

          Πρέπει, όμως, ν΄ απευθυνθώ για λίγο και ειδικότερα στην αυστηρά προσωπική σου οικογένεια και να τους πω, ότι πρέπει να είναι και να αισθάνονται υπερήφανοι για το σύζυγο και πατέρα τους. Ένα παιδί που ξεκίνησε από ένα μικρό χωριό των Ιωαννίνων και έζησε απολύτως έντιμα και δημιουργικά τόσα χρόνια, μόνο υπερηφάνεια δίνει σε όλους μας. Και το έργο του και η ζωή του θα είναι σε όλους μας φωτεινό παράδειγμα ανθρώπινης καλοσύνης, λεβεντιάς και προσφοράς.

Εξάλλου, ισχύει και στην περίπτωση του Χρήστου μας, αυτό που λέγεται για όλους τους ανθρώπους, «όπου υπάρχει ζωή, υπάρχει και θάνατος» Ή ότι «ο θάνατος είναι συνυφασμένος με την ίδια τη ζωή».

Σημασία, όμως, έχει ο απολογισμός της ζωής του καθενός μας και το έργο, που αφήνει πίσω του ο κάθε άνθρωπος. Και το έργο του Χρήστου, ήταν άριστο και ιδιαίτερα θετικό από κάθε πλευρά. Ήταν στην κυριολεξία ένας πραγματικός αγωνιστής και λεβέντης. Και έτσι θα τον θυμόμαστε για πάντα. Αγαπημένη μας Ερμιόνη, μόλις πληροφορήθηκες το θάνατο του Χρήστου μας, πλήρως αποσβολωμένη, μας είπες «Τώρα να μη μας εγκαταλείψετε». Σου απαντώ, λοιπόν, δημόσια και εκ μέρους όλων, ότι όχι μόνο δεν θα σε εγκαταλείψουμε, αλλά θα είμαστε όλοι περισσότερο κοντά σου και στα κορίτσια σου. Σαν πραγματικά αδέλφια, όπως πάντοτε!!!

————.———–

          Θέλω, όμως, Κυρίες και Κύριοι, εκ μέρους όλης της οικογένειας να σας ευχαριστήσω όλους, συγγενείς και φίλους, για τη μεγάλη και πρωτοφανώς πολυπληθή και συγκινητική παρουσία σας κατά τη δύσκολη αυτή στιγμή.

Ιδιαίτερη έχω υποχρέωση να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, που τίμησε το Χρήστο μας με το στεφάνι που έστειλε, όπως επίσης πρέπει να ευχαριστήσω και όλους τους φίλους πολιτικούς, που μας τίμησαν με την ευγενική παρουσία τους.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες πρέπει να εκφράσω και προς τους συγγενείς μας και φίλους, που ήλθαν από την ιδιαίτερη πατρίδα μας τα Ιωάννινα για να τιμήσουν το Χρήστο μας και όλη την οικογένειά μας. Ευχαριστίες, επίσης, θέλω να εκφράσω προς όλους σας για την ευγενική και συγκινητική σημερινή παρουσία σας.

Καλό ταξίδι αδελφέ στην αιωνιότητα και θα είσαι μόνιμα και για πάντα στην καρδιά μας.

—————.————-