Το έτος 2007 είχα γράψει ένα άρθρο, με τίτλο «Γιατί σιδηροδέσμια», το οποίο αφορούσε στη προσωρινή κράτηση (προφυλάκιση) της Εύης Τσέκου για το γνωστό και πολύκροτο (!!) τότε «σκάνδαλο» του Χρήστου Ζαχόπουλου, Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Πολιτισμού και των άλλων (δικηγόρων, δημοσιογράφων κ.λπ). Μου ήταν δε και μου είναι παντελώς άγνωστοι όλοι και ιδίως οι δύο πρωταγωνιστές του επεισοδίου εκείνου. Έγραψα και δημοσίευσα το άρθρο μου αυτό σε μεγάλης τότε κυκλοφορίας αθηναϊκή εφημερίδα, διότι πίστευα, ότι σύμφωνα με το Σύνταγμά μας και το νόμο, κατ΄ ουδένα τρόπο, δεν εδικαιολογείτο η προσωρινή κράτηση, τόσο της Τσέκου, όσο και των άλλων τότε συγκατηγορουμένων, διότι, όπως υποστήριζα στο άρθρο μου αυτό, βάσει των στοιχείων που είδαν τότε το φως της δημοσιότητας, δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις, όχι μόνο για προφυλακίσεις, αλλά ούτε και για άσκηση ποινικών διώξεων κατ΄ αυτών των δύο και των άλλων γνωστών δικηγόρων και δημοσιογράφων.

Παρ΄ όλα αυτά και διώξεις για δήθεν κακουργήματα ασκήθηκαν και προφυλακίσεις και διασυρμοί υπήρξαν και απόπειρα αυτοκτονίας έλαβε χώρα, με μόνιμη αναπηρία στο καρότσι, και η τότε Κυβέρνηση κλονίστηκε και υπέστη μέγα πολιτικό πλήγμα. Και το χειρότερο, σε επίπεδο εντυπώσεων, οι περισσότεροι κατηγορούμενοι και ιδίως η Τσέκου, συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στον Εισαγγελέα, μετά στον Ανακριτή και τελικά στη Φυλακή, με πολυπληθή αστυνομική φρουρά και μάλιστα υψίστης ασφαλείας (!!), που θύμιζε διώξεις των μεγαλύτερων, φοβερότερων και ιδιαίτερα επικίνδυνων εγκληματιών και τρομοκρατών. Επρόκειτο για μία εικόνα και για ένα θέαμα, από πλευράς των αρμοδίων αστυνομικών, εισαγγελικών και δικαστικών Αρχών, πρωτοφανούς ντροπής και δημόσιου εξευτελισμού, σκληρής παραβίασης κάθε προσωπικού δικαιώματος και απώλειας της αίσθησης και έννοιας του προσήκοντος μέτρου

Γι΄ αυτή, λοιπόν, την αδικαιολογήτως διογκωμένη υπόθεση, πέρασαν από τότε πέντε ολόκληρα χρόνια, διασύρθηκαν και στιγματίστηκαν τόσοι άνθρωποι και ταλανίστηκε αδίκως η Δικαιοσύνη, με αποτέλεσμα το Τριμελές Εφετείο Αθηνών, τη σύνθεση του οποίου αποτέλεσαν ιδιαίτερα έμπειροι και ικανοί δικαστές (εφέτες), ύστερα, μάλιστα, από πολύμηνη εξονυχιστική διαδικασία, ν΄ αποφανθεί υπέρ της αθώωσης όλων των εμπλεκομένων και κατηγορουμένων. Έτσι, έκλεισε δικαστικά μία πολύκροτη πολιτικοποινική υπόθεση, αλλά έμειναν αθεράπευτες πληγές σε τόσους ανθρώπους, και τραυματίστηκε και απαξιώθηκε αδικαιολογήτως και η ίδια η Δικαιοσύνη. Αξίζει, ασφαλώς, έπαινος στους δικαστές που έκριναν και δίκασαν την υπόθεση, διότι έκαναν το χρέος τους και αθώωσαν όλους τους κατηγορουμένους, αφού δεν υπήρχαν τα απαραίτητα στοιχεία, αλλά αξίζει και αυστηρή κριτική σε όσους στην αρχή, πολύ εύκολα και χωρίς στοιχεία, βάφτισαν την υπόθεση κακουργηματική και προφυλάκισαν αθώους τελικά ανθρώπους και κατασυκοφάντησαν άλλους. Και αυτό, όταν, όπως είναι γνωστό, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατεδίκασε, πολλές φορές, τη χώρα μας για εύκολες προσωρινές κρατήσεις και για αδικαιολόγητα μεγάλη διάρκεια τους.

Βέβαια, η υπόθεση αυτή των Τσέκου – Ζαχόπουλου κ.λπ., δεν είναι η μόνη. Είναι, δυστυχώς, σύνηθες φαινόμενο οι εύκολες και άδικες προφυλακίσεις και η μετατροπή, δυστυχώς, της προσωρινής κράτησης σε προκαταβολή ποινής. Ασφαλώς για την απαράδεκτη αυτή κατάσταση δεν ευθύνονται μόνο ορισμένοι δήθεν αυστηροί δικαστές. Έχουν μεγάλη ευθύνη και τα ενίοτε σαρκοβόρα ΜΜΕ και οι πολλές φορές σκληρές και υπερβολικές πολιτικές αντιπαραθέσεις, που χρησιμοποιούν τη Δικαιοσύνη ως μέσο πίεσης και μοχλό εξόντωσης του πολιτικού αντιπάλου. Οι τακτικές, όμως, αυτές και δικαστικές υποθέσεις όπως των Τσέκου – Ζαχόπουλου, των δικηγόρων τους και των γνωστών δημοσιογράφων, συνιστούν, δυστυχώς, καταφανή βιασμό της πολιτικής και προσωπικής ηθικής, απογοήτευση της κοινωνίας και απαξίωση της Δικαιοσύνης. Και το χειρότερο, οι υπερβολές, οι σκοπιμότητες και οι αδικαιολόγητες αυστηρότητητες (έστω και ελάχιστες) κάποιων στελεχών της Ελληνικής Δικαιοσύνης, βλάπτουν και καταρρακώνουν την ίδια τη Δικαιοσύνη και μειώνουν το κύρος της, ενώ κλονίζουν και υπονομεύουν και τα θεμέλια της Δημοκρατίας.

Αντώνιος Γρ. Φούσας